چکیده:
کودک نیز در مواردی با قوانین اسلام هماهنگی ندارد و میطلبد تا هر کشوری براساس نیازهای ملی به تدوین قوانین مناسب در این زمینه همت گمارد. این مسأله در ایران نیز تا به حال بدون متولی بوده و قوانین مدون در این زمینه یا کمرنگ و بدون ضمانت اجرایی هستند و یا به خوبی به اجرا گذاشته نمیشوند. بدین لحاظ ضروری است تا این معضل اجتماعی از دیدگاه حقوقی مورد توجه مجدد پژوهشگران و دستاندرکاران قرار گیرد و اصلاحات لازم جهت حذف یا تقلیل آن صورت گیرد. کودکآزاری در ایران مبحثی نسبتا جدید و تازه است اما در کشورهای اروپایی و آمریکایی قدمت بیشتری دارد.این معضل اجتماعی،مورد توجه قانونگذاران،روانشناسان و جامعهشناسان و علماء تعلیم و تربیت بوده و هریک از صاحبنظران علوم مختلف از زوایهی آن را مورد توجه قرار دادهاند. کودکآزاری جزو بزهکاریهای سیاه تلقی میشود زیرا به دلیل ضعف جسمی و شخصیتی،بزهدیده نسبت به تضییع حقوق و آزاردیدگی وی،نوعا اعلام جرم نمیشود. با توجه به آمارهای منتشره،میزان اعمال مخرب و جنایی علیه اطفال و نوجوانان در تمام دنیا در حال افزایش است.طی دهههای اخیر شواهد زیادی مبنی بر نقض حقوق کودکان در بسیاری از نقاط جهان به دست آمده است.میلیونها کودک در سراسر جهان در اثر جنگ، آواره و بیخانمانند یا در شرایط دشوار کار میکنند و از مدرسه رفتن محرومند و یا قربانی سوءاستفادههای گوناگون از جمله فحشا و موادمخدر قرار گرفتهاند. حقوق کودکان،یکی از مهمترین حقوق انسانی است زیرا در سایهی این حقوق،کودکان میتوانند حضوری مفید و کارساز در اجتماع داشته باشند. در مقابل مشاهده میگردد نه در سطح قوانین داخلی کشورهای اسلامی و نه در سطح بین المللی تا قرن بیستم هیچگونه قانون مدونی در این زمینه نوشته نشده است.کنوانسیون حقوق
خلاصه ماشینی:
"برای حضانت پارهای ضمانت اجراهای مدنی و کیفری مقرر شده است لکن در زمینهی تربیت کودکان،ضمانت اجرای این تکلیف بیشتر جنبهی اخلاقی دارد و برای مسامحه و غفلت والدین در خصوص تربیت کلی و عمومی،ضمانت اجرای مادی و حقوقی خاصی پیشبینی نشده است و در مورد تعلیمات خاص نظیر تحصیل و سوادآموزی اطفال و تعلیمات اجباری آنان نیز با وجود پیشبینی جزای نقدی و مجازات حبس،اجرای مجازات چندان جدی تلقی نگردیده است.
2-کودکآزاری در قوانین ایران از نظر قانون مدنی مصوب سال 4031،طفل کسی بود که کمتر از 81 سال داشته باشد اما با اصطلاحاتی که در قوانین بعد از انقلاب داده شد،به عنوان یک اصل کلی،چه در قلمرو بزهکاری و چه در عرصهی بزهدیدگی،سن اطفال 9 سال تمام قمری برای دختران و 51 سال تمام قمری برای پسران میباشد هرچند قانونگذار خواسته یا ناخواسته در برخی مواقع،سن مذکور را تا حدودی بالا برده است.
در حقوق ایران نیز از اهرمهای کیفری در جهت حفظ سلامت اخلاقی کودکان استفاده شده است و مصادیق جرایم منافی عفت غیر از زنا مانند لواط،تقبیل،مضاجعه، تفخیذ و مساحقه مورد حکم قرار گرفته و با الهام از منابع فقهی برای آن،کیفرهای سختی از قتل و تازیانه و...
قانون حمایت از کودکان و نوجوانان در مادهی 6 خود،گزارشدهی را وظیفهی افراد و مؤسساتی دانسته که به نحوی مسؤولیت نگاهداری و سرپرستی کودکان را به عهده دارند تا به محض مشاهدهی موارد کودکآزاری،آن را به مقامات قضایی اطلاع دهند و برای عدولکنندگان،ضمانت اجرای کیفری در نظر گرفته است اما محدودهی این ماده شامل افراد خاص میگردد و همهی جامعه را در برنمیگیرد."