خلاصه ماشینی:
"این حقیقت را معلم جهان انسانیت علی(ع)در گفتار کوتاه و پرمغز خود بیان کرده آنجاکه میفرماید کسیکه دوست خود را که برای خدا با وی پیوند دوستی داشته،از دست بدهد مثل این است که شریفترین اعضاء بدن خود را از کف داده است3 و در شعری که به آن حضرت منسوب است این حقیقت بزرک را بصورت دیگری توضیح میدهد: و لیس کثیرا الف خل و صاحب و ان عدوا واحدا لکثیر داشتن هزاران دوست و همدم هرگز زیاد نیست؛ اما یک دشمن هم بسیار است.
«از مطبوعات تهران» مکتب اسلام: با اینهمه قتل و جنایت،اینهمه نزاع خونین، اینهمه تصادف جانخراش که بخاطر نوشیدن این مایع مسموم صورت میگیرد،و نیز اینهمه مشروب خوردن و مردن؛اینهمه نابینا شدن،و هزار گونه بدبختی دیگر معلوم نیست این خلق خدا،چرا باز هم مینوشد و«می»نوشند؟!آخر با کدام عقل و با کدام منطق؟ چه عالی میگوید قرآن: «و اثمهما اکبر من نفعهما» اگر در الکل و قمار سودی باشد(و مثلا احساس تسکین و آرامش و سرگرمی موقتی شود)زیان آنها بمراتب بیشتر است!"