خلاصه ماشینی:
"*** در اینجا ممکن است در ذهن بعضی از خوانندگان اشکالی خطور کند و آن اینکه در قرآن مجید در مورد زنان پیغمبر آیاتی نازل شده است که بوضوح میرساند که نظر اسلام در مورد زنان پیغمبر اینست که آنان خواه در زمان حیات پیغمبر،و خواه بعد از آن حضرت همواره در خانه بمانند و بیرون نروند چنانکه در سوره احزاب آیه 33 و 34 باین دلالت دارد «یا نساء النبی لسنن کاحد من النساء ان اتقیتن فلا تخضعن بالقول فیطمع الذی فی قلبه مرض و قلن قولا معروفا، و قرن فی بیوتکن و لا تبرجن تبرج الجاهلیة» یعنی ای زنان پیغمبر!شما مانند سایر زنان نیستید اگر پرهیزکار باشید،مواظبت کنید در گفتار خود نرمش زنانه نشان ندهید که موجب طمع بیماردلان گردید و بنحو شایسته سخن بگوئید و در خانههای خویش باشید و مانند دوران جاهلیت نخستین،بخود نمائی و خودآرائی از خانه بیرون نیائید»در حل این اشکال باید گفت که منظور از این آیات این نیست که همسران پیغمبر همیشه باید خانهنشینی را اختیار کنند و حق بیرون آمدن را ندارند بلکه مقصود اینست آنان که از احترام خاصی در میان مسلمانها برخوردار هستند باید بیش از سایر زنان مواظب حال خود باشند و با خودنمائی و خودآرائی از منزل خارج نشوند بخصوص که بیش از سایر زنان آسیبپذیر بوده؛ممکن است مورد سوء قصد بعضی از مغرضین و مخالفین پیامبر اسلام(ص)قرار گیرند و منشأ آثار سوئی برای اسلام و مسلمین باشند چنانکه مطابق تواریخ شیعه و اهل تسنن درصدر اسلام بعد از رسول خدا عدهای استفادهجو و فرصتطلب از موقعیت خاص ام المؤمنینی یکی از همسران پیغمبر(عائشه سوء استفاده کردند و شکاف عمیق و وقایع اسفناکی در عالم اسلام بوجود آوردند بطوریکه خود او بنقل تواریخ معتبر اهل تسنن نیز همواره میگفت:من دوست میداشتم که فرزندان زیادی میداشتم و همگی میمردند و اما من بچنین ماجراهای سیاسی خطرناکی دست نمیزدم!و بعید نیست که یکی از علل عدم جواز ازدواج با همسران پیغمبر بعد از آنحضرت همین کنارهگیری آنها از ماجراهای سیاسی مضر بحال اسلام و مسلمین بود."