خلاصه ماشینی:
"همچنین در این معرفتشناسی ممکن است بر ضرورت تولید اشکال تئوریک و انتزاعی بحث(در تاریخ)تاکید شود(یعنی اشکالی از بحث که مستقیما به دادهها مربوط نباشد)ولی آنها نیز هرقدر هم که انتزاعی باشند،باید به شکل مستقیم یا غیرمستقیم تحقیقپذیر و تجربهگرایی بهعنوان یک سنت فلسفی مؤثر در حوزه تاریخنگاری و مطالعات تاریخی ایران از اهمیت بسیار زیادی برخوردار بوده و مدت طولانی بر این حوزه و تولیدات آن مسلط بوده است به عبارت دقیقتر مشاهدهپذیر باشند(نگاه کنید به دانسی و سوسا، 1992،ص 114-110).
مفهوم امر واقع بهعنوان امری از پیش محقق و خودگویا در مرکز این مفروضات قرار دارد (نگاه کنید به ولی،1380،ص 4 و 5) رابطه«بیواسطه»ذهن و عین و حصول«ساده»و سهل ذهن به عین،بهعنوان مفروض معرفتشناختی تجربهگرایی از ویژگیهای سنت تجربهگرایی در مطالعات تاریخی است.
مقصود فلسفۀ وحدت وجودی اسپینوزا برخلاف نظام فلسفی دکارت مدعی بود که شکافی بین ماده(اوبژه)و ذهن (سوژه)وجود ندارد و تنها یک جوهر وجود دارد و آن،خدا(یا طبیعت)است آلتوسر از اصطلاح«پروبلماتیک»ساخت نظری معین و روشن از چارچوبهای مفهومی است که اشکال و صور طرح مسایل را تعیین میکند(توسلی،1369،ص 183).
جدایی شناخت از اوبژۀ واقعی(جهان عینی)در نظریه و روششناسی آلتوسر،حاکی از آن است که در نزد او اعتبار یک نظریه نه به تناظر بیواسطۀ آن با واقعیت بلکه به سازگاری(به تصویر صفحه مراجعه شود) نتایج کاربست پساساختارگرایی منبعث از ساختارگرایی آلتوسری در مطالعات تاریخی،ظهور نوعی از مطالعات تاریخی بود که برخلاف رویکردهای پیشین، «تاریخ»را با«نظریه» آشتی میداد و مبدع مفهوم«تاریخ نظری» بود درونی مقدمات آن بستگی دارد."