خلاصه ماشینی:
"یعنی چیزهایی غیر از انسان اعم اززنده و بیجان که در جهان با ما سهیم هستند و اینکه آیا ارزش نهادن به آنها و مراقب بودن دربرخورد با آنان،فقط به خاطر آن است که به جهات متعدد برای ما مفیدند،یا آنکه تمام و یا بعضیاز آنها ارزشهای مستقل و فراتر از منافع انسانی نیز دارند؟این امر یکی از مهمترین مسائل بنیادیدر فلسفه محیط زیست است که فلاسفه در چگونگی پاسخ به آن اختلاف نظر دارند،آنانی کهفکر میکنند اشیاء و سیستمهای طبیعی مثل درخت،دریاچه یا جنگل به خودی خود و مستقل ازمنافع انسان،ارزشمندند،عقیده دارند که پذیرش این ارزشها ما را بر آن میدارد که اصول اخلاقیجدیدی را بپذیریم که از مکاتب اصلی فلاسفه غرب شدیدا فاصله گرفته زیرا آنان عقیده دارنداصول اخلاقی مطرح در این مکاتب به گونهای تفکیکناپذیری،انسانمحور است که تخریب بهناکار کردن اشیاء و نظامهای طبیعی را ممنوع نمیداند مگر اینکه با این تخریب و ناکاری،انساندچار آسیب شود و یا اینکه منافع انسان تأمین نشود.
در این اصل اشاره شد که از محیط زیست باید حفاظت شود چرا کهبرای رفاه نسل امروز و نسل آتی ارزشمند است نه اینکه مجموعه محیط زیست خود به عنوانمنبع مستقل حق در نظر گرفته شود ولی از آن جهت که آلودگی محیط زیست را ممنوع اعلامنموده و به دلیل حقوق جایگاه حقوق بشری محیط زیست(نسل سوم حقوق بشر)که ناشی ازهمبستگی و برادری است و براساس پذیرش این دیدگاه است که دولت ایران غالب اعلامیهها وکنوانسیونهای محیط زیستی بین المللی را پذیرفته و تصویب کرده است،لذا براساس این نگرشجهانی به محیط زیست به عنوان کل واحد،(اگرچه با پذیرش مبانی اندیشههای انسانمحور بهمحیط زیست)،در راستای حفظ و حراست از محیط زیست گام بر میدارد."