چکیده:
این مقاله به بررسی حجیت رؤیت هلال با دوربین یا تلسکوپ از منظر فقه شیعه میپردازد.سپس با بیان مشابهاتی در ابواب مختلف فقه،این ملاک کلی نتیجهگیری میشود که اگر استفاده از یک حس در حکم شرعی،جنبهء ابزاری داشته باشد تحولات فناوری و توسعه در ان به عنوان ابزار و رویهء شرعی پذیرفته نخواهد بود و چون مشاهدهء هلال با چشم غیر مسلح نیز راهی برای علم به رؤیتپذیری آن است و خود رؤیت موضوعیتی ندارد بنابراین مشاهدهء هلال با چشم مسلح،به عنوان دلیل شروع ماه قمری،مقبول نیست.
خلاصه ماشینی:
"چشم غیر مسلح نیز راهی برای علم به رؤیتپذیری آن است و خود
در روایات شیعه ملاک اصلی برای شروع ماه قمری،رؤیت هلال است(حر
مسلح که نوعی از رؤیت محسوب میشود برای حکم به شروع ماه قمری
است یا اگر با چشم مسلح هم دیوار منازل قابل رؤیت باشد هنوز مسافر به
سؤال:آیا اگر این نگاه کردن،امروزه با چشم مسلح و برای مثال با دوربین
شاید در جمعبندی بتوان گفت در مواردی که از یک حس به عنوان طریق استفاده شده است تحول و تطور در حس و یا ابزار آن،تغییری در حکم
1. شهادت دو شاهد عادل جای رؤیت را میگیرد و این دلیل آن است که
روزه نگیرد و بعدا معلوم شود که هلال دیده شده است.
تمام فروع مذکور،منصوص است و علما مطابق آن فتوا دادهاند و این نشان میدهد که رؤیت هلال صرفا طریقیت دارد که نشان دهد ماه در
نشانگر رسیدن ماه به نقطهای از مدار است که با چشم عادی رؤیت شود.
دریافت که ملاک صرفا رؤیتپذیری ماه با چشم غیر مسلح است.
ماه مشخص و سپس با چشم غیر مسلح دیده شود؛پس اگر هلال با
رؤیتپذیری با چشم عادی غیر مسلح است.
هر صورت آیا موضوع،رؤیت با چشم غیر مسلح است یا شامل رؤیت
رؤیت هلال ندارد،چنانکه شهید محمد صدر نیز در این خصوص معتقد
این نکته که هلال با چشم غیر مسلح قابل رؤیت نیست،اگرچه با ابزار
هلال به گونهای است که با چشم غیر مسلح قابل رؤیت باشد که این خود
هلال از شدت باریکی قابل رؤیت با چشم غیر مسلح نباشد."