خلاصه ماشینی:
"شاهدمثال: {Sکز اندر بگذشت ما را سخن#چه اکفند باید بدین کار بنS}(شاهنامه ص 464) یا مثال سوم ایشان: {S«برآمیخت رهام گرز گران#غمی شد ز پیکار دست سران»S}واژههای«گران و سران»به«ان»ختم شدهاند که«ان»در واژۀ«گران»جز خود واژه است ولی«ان»در«سران»،نشانۀ جمعاست و بنا بر تبصرۀ 4 در قافیه هیچ ایرادی وجود ندارد.
{Sاین چه ژاژ است و چه کفر است و فشار#پنبهای اندر دهان خود فشارS}در مثال دهم نیز عیب اقوا دیده نمیشود؛زیرا بنابر تبصرۀ 3،اگز در قاعدۀ دوم اختلاف در مصوتها وجود داشته باشد«بهاین شرط که حروف الحاقی بپذیرند»اختلاف مصوتها اشکالیندارد.
نویسنده محترم در مورد عیب اکفا نوشتهاند که در کتب ادبیاتفارسی دورۀ دبیرستان موردی از این عیب یافت نشده؛در حالیکه در ادبیات فارسی(1)دورۀ پیشدانشگاهی علوم انسانیدرس سیزدهم نقد ادبی ص 113 که راجع به مولاناست،بیتزیر ذکر شده است که عیب اکفا دارد: {Sچینان و رومیان بحث آمدند#رومیان ازبحث در مکث آمدندS}برای عیب سناد نیز مثالهایی مطرح کردهاند که هیچ کدامصحیح نیست: مثال اول: {Sهم حرکاتش متناسب به هم#هم خطواتش متقارب به همS}حرف قافیه«؟؟ب»و قاعدۀ دوم است."