چکیده:
دانشگاه امام صادق (ع) به عنوان یک دانشگاه غیردولتی در سال 1361 و با هدف تلفیق میان شاخه های مشخصی از علوم انسانی با معارف و علوم اسلامی تاسیس شد. در این مقاله تجربه نوین دانشگاه امام صادق (ع) در طراحی و تاسیس نسل جدیدی از رویکرد آکادمیک در مطالعات میان رشته ای در نظام آموزش عالی در ایران مورد بررسی قرار می گیرد. مقاله ضمن ارزیابی عملکرد دانشگاه در نیل به اهداف اعلامی و مطلوبش در گسترش مرزهای علوم اسلامی و گسترش تحقیقات میان رشته ای بین علوم و معارف اسلامی با علوم انسانی و علوم اجتماعی، به توصیف و تبیین نوآوری دانشگاه امام صادق (ع) در تلفیق میان معارف اسلامی از یک سو و رشته های علوم سیاسی، اقتصاد، حقوق، مدیریت و ارتباطات از سوی دیگر پرداخته و سپس دستاورد های این تجربه را مورد بررسی قرار می دهد. نویسنده در پایان تلاش خواهد کرد تا موانع و چالش های پیش روی این تجربه را به ویژه از منظر مطالعات میان رشته ای مورد تجزیه و تحلیل قرار دهد.
خلاصه ماشینی:
"lleweN&nielK o} &%00609YMMG006G% این تحقیق براین اساس استوار است که دانشگاه امام صادق(ع)در تأسیس دورههای مطالعات میانرشتهای با طراحی و راهاندازی شش دوره دانشگاهی جدید و کاربردی، کامیابی و موفقیت نسبی داشته و توانسته با تربیت فارغ التحصیلانی در دو مقطع کارشناسی ارشد و دکتری در سه زمینۀ تأمین اعضای هیئت علمی دانشگاههای عمده کشور،تربیت نسل جدیدی از مدیران ارشد و کارشناسان خبره برای پستهای اجرایی و مدیریتی کشور، و بالاخره تولید ادبیات جدید که با رویکردی میانرشتهای به تحریر درآمدهاند،به ترویج و گسترش پدیده مطالعات میانرشتهای در نظام آموزش عالی کشور همت گمارد.
تلاش برای ارائه مدلی از تلفیق معارف و علوم اسلامی با مجموعهای از مهمترین و کاربردیترین شاخههای علوم انسانی رایج در دانشگاههای جهان(علوم سیاسی،اقتصاد،حقوق،مدیریت و ارتباطات)،بارزترین ویژگی تجربۀ دانشگاه امام صادق(ع)در تأسیس برنامههای میانرشتهای در نظام آموزش عالی ایران در دوران معاصر است."