سرآغاز: گوش بسپاریم به دلالت های بهار سرمقاله

"سرآغازگوش بسپاریم به دلالت‌های بهار هیتب به مثابه یک«نشانه»را می‌توان گوهر جهان‌بینی قرآن قلمداد کرد. در اینجهان‌بینی،همه موجودات،حتی خود آدمی-و به تعبیر قرآنی،آفاق و انفس-«آیه»و«نشانه»هستند و خداوند از رهگذر سخن گفتن با انسان برگزیده‌اش-یعنی«پیامبر»-ازما می‌خواهد که به همه‌چیز-نه از آنحیث که ابر و باد و مه و خورشید و فلک هستند،بلکه-از آن حیث که«آیه»و»نشانه»اند،بنگریم. سهل است خود این سخن گفتن خداوندبا برگزیده‌اش و بلکه محتوای سخن نیز نام«آیه»و«نشانه»را بر تارک خود دارد. بدینبیان،جهان سراسر نشانه است و این نشانه‌ها با آدمی سخن می‌گویند و هرکدام به مثابه یک«دال»بر چیزی ورای خود دلالت دارند و همگان را فرا می‌خوانند که از نشانه‌ها درگذرند وبه صاحب نشانه و مدلول این نشانه‌ها برسند. در خود این نشانه و آیت عظیم غرقه نشویم و از آیت بودنش غافل نباشیم. گوش جان بسپاریم به دلالت‌های آن. و از این رهگذر در آمدن بهار را برخویشتن مبارکو میمون کنیم."