چکیده:
ﻫﺪف از ﺗﺤﻘﻴﻖ ﺣﺎﺿﺮ، ﻣﻘﺎﻳﺴﺔ ﺳﻄﺢ و اﻟﮕﻮی ﻧﻴﺎزﻫﺎی ﺗﻮﺟﻪ ﺳﺮوﻳﺲ ﭘﺮﺷﻲ واﻟﻴﺒﺎل ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از روش زﻣﺎن واﻛﻨﺶ ﻛﺎوشﺑﻮد. ﭼﻬﺎرده ﺑﺎزﻳﻜﻦ واﻟﻴﺒﺎل ﻧﺨﺒﻪ و ﺟﻮان، 06 ﺳﺮوﻳﺲ را ﺑﺎ دﺳﺖ ﺑﺮﺗﺮ ﺧﻮد اﺟﺮا ﻛﺮدﻧﺪ. اﺟﺮای ﺳﺮوﻳﺲ ﺑﻪﻋﻨﻮان ﺗﻜﻠﻴﻒ اﺻﻠﻲ وزﻣﺎن واﻛﻨﺶ ﻛﺎوش ﻛﻼﻣﻲ ﻛﻪ در ﭼﻬﺎر ﻣﻮﻗﻌﻴﺖ اراﺋﻪ ﻣﻲﺷﺪ، ﺑﻪﻋﻨﻮان ﺗﻜﻠﻴﻒ ﺛﺎﻧﻮﻳﻪ اﻧﺪازهﮔﻴﺮی ﺷﺪ. ﻧﺘﺎﻳﺞ ﺑﻴﺎﻧﮕﺮ اﻟﮕﻮی ﻏﻴﺮﺧﻄﻲدر ﻧﻴﺎزﻫﺎی ﺗﻮﺟﻪ اﺟﺮای ﺳﺮوﻳﺲ ﺑﻮد، ﺑﻪ اﻳﻦ ﺻﻮرت ﻛﻪ زﻣﺎنﻫﺎی واﻛﻨﺶ ﺑﻪﺗﺮﺗﻴﺐ، ﭘﻴﺶ از ﭘﺮﺗﺎب )ﻣﻮﻗﻌﻴﺖ ﻛﺎوش اول( و ﻓﺮود)ﻣﻮﻗﻌﻴﺖ ﻛﺎوش ﭼﻬﺎرم( ﺑﻴﺸﺘﺮﻳﻦ، و در ﮔﺎم ﺑﺮداﺷﺘﻦ ﺑﻪ ﺟﻠﻮ )ﻣﻮﻗﻌﻴﺖ ﻛﺎوش دوم( و ﭘﻴﺶ از ﺿﺮﺑﻪ )ﻣﻮﻗﻌﻴﺖ ﻛﺎوش ﺳﻮم( ﺑﻪﺗﺮﺗﻴﺐﻛﻤﺘﺮ از دو ﻣﻮﻗﻌﻴﺖ دﻳﮕﺮ ﺑﻮد. ﺑﻨﺎﺑﺮ ﻧﺘﺎﻳﺞ، ﺳﻄﺢ ﺗﻮﺟﻪ در ﺳﺮوﻳﺲﻫﺎی ﻧﺎﻣﻮﻓﻖ ﻛﻤﺘﺮ از ﻣﻮﻓﻖ ﺑﻮد. درﺣﺎﻟﻲﻛﻪ اﻟﮕﻮی ﻧﻴﺎزﻫﺎی ﺗﻮﺟﻪ اﻳﻦ دو ﻣﺸﺎﺑﻪ ﺑﻮد. اﺳﺘﺪﻻل ﻣﺎ اﻳﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ اﺣﺘﻤﺎﻻ ﻳﻜﻲ از دﻻﻳﻞ از دﺳﺖ رﻓﺘﻦ ﺳﺮوﻳﺲ ﻧﻘﺼﺎن ﺗﻮﺟﻪ اﺳﺖ.
خلاصه ماشینی:
"اﻫﻤﻴﺖ اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﺑﻪ ﺣﺪی اﺳﺖ ﻛﻪ ﭘﮋوﻫﺸﮕﺮان ﺑﻪدﻧﺒﺎل ﻳﺎﻓﺘﻦ ﭘﺎﺳﺦ اﻳﻦ ﭘﺮﺳﺶﻫﺎ ﺑﻮده و ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ اﺟﺮای ﻣﻮﻓﻖ و دﻗﻴﻖ ﻣﻬﺎرتﻫﺎی ورزﺷﻲ در ورزﺷﻜﺎران ﻧﺨﺒﻪ ﭼﻘﺪر ﺗﺤﺖ ﺗﺄﺛﻴﺮ ﻣﻴﺰان ﺗﻮﺟﻪ آﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﻣﺤﺮکﻫﺎی ﻣﺮﺑﻮط ﻳﺎ ﻧﺎﻣﺮﺑﻮط ﻗﺮار ﻣﻲﮔﻴﺮد؟ و اﻳﻨﻜﻪ آﻳﺎ ﺗﻨﻬﺎ وﻗﺘﻲ ﻋﻤﻠﻜﺮد ورزﺷﻲ ﺑﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮﻳﻦ ﺳﻄﺢ دﻗﺖ ﻣﻲرﺳﺪ ﻛﻪ ﻓﺮد ﻓﻘﻂ ﺑﻪ ﻳﻚ ﻫﺪف ﺗﻮﺟﻪ ﻛﻨﺪ؟ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ آﻳﺎ اﮔﺮ ﻓﺮد ﻫﻤﺰﻣﺎن ﺗﻮﺟﻪ ﺧﻮد را روی ﭼﻨﺪﻳﻦ ﻧﺸﺎﻧﺔ ﻣﺮﺗﺒﻂ ﺑﺎ اﺟﺮا ﻣﺘﻤﺮﻛﺰ ﻛﻨﺪ )ﺗﻘﺴﻴﻢ ﺗﻮﺟﻪ(، ﺑﺎز ﻫﻢ ﻣﻲﺗﻮان ﺗﻀﻤﻴﻦ ﻛﺮد ﻛﻪ ﻧﺘﻴﺠﺔ ﻋﻤﻠﻜﺮد او دﻗﻴﻖ و ﻣﻮﻓﻘﻴﺖآﻣﻴﺰ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد؟ ﺑﻪﻋﻨﻮان ﻳﻚ ﻣﺜﺎل ﻋﻴﻨﻲ، آﻳﺎ ﻳﻚ ﺑﺎزﻳﻜﻦ واﻟﻴﺒﺎل در اﺟﺮای ﻳﻚ ﻣﻬﺎرت ﺑﻪﻧﺴﺒﺖ ﭘﻴﭽﻴﺪه و ﻣﺸﻜﻞ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺳﺮوﻳﺲ ﺟﻬﺸﻲ، ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ ﻫﻤﺰﻣﺎن ﺗﻮﺟﻪ ﺧﻮد را ﺑﻪ اﺟﺮای ﺻﺤﻴﺢ ﺑﺨﺶﻫﺎی ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻣﻬﺎرت ودﻳﮕﺮ ﻧﺸﺎﻧﻪﻫﺎی ﻣﺮﺗﺒﻂ ﺑﺎ اﺟﺮا ﻣﻌﻄﻮف ﻛﻨﺪ؟ ﺑﻪﻃﻮر ﻣﺸﺨﺺﺗﺮ اﻳﻦ ﺑﺎزﻳﻜﻦ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ ﻫﻤﺰﻣﺎن ﺑﺎ ﺗﻨﻈﻴﻢ ﺗﻌﺪاد ﮔﺎمﻫﺎی ﺧﻮد ﭘﻴﺶ از ﭘﺮش و زﻣﺎنﺑﻨﺪی ﺻﺤﻴﺢ ﺑﺮای ﺗﻤﺎس ﺑﺎ ﺗﻮپ در ﻧﻘﻄﺔ اوﺟﺞ ﺑﻪ ﻧﻘﺎط ﻣﺨﺘﻠﻒ زﻣﻴﻦ ﺣﺮﻳﻒ و ارﺗﻔﺎع ﺗﻮر ﻧﻴﺰ ﺗﻮﺟﻪ ﻛﺮده و ﺳﺮوﻳﺲ ﺧﻮد را ﺑﻪ درﺳﺘﻲ و ﺑﺎ دﻗﺖ زﻳﺎد اﺟﺮا ﻛﻨﺪ؟ در ﻣﺮور ﭘﻴﺸﻴﻨﺔ ﭘﮋوﻫﺶ ﻫﺎی رﻓﺘﺎر ﺣﺮﻛﺘﻲ ﺑﺮای ﭘﺎﺳﺦ ﺑﻪ ﺑﺮﺧﻲ از ﭘﺮﺳﺶﻫﺎی ﻣﻄﺮح ﺷﺪه از روﺷﻲ ﺑﻪ ﻧﺎم ﺗﻜﻠﻴﻒ دوﮔﺎﻧﻪ اﺳﺘﻔﺎده ﻣﻲﺷﻮد."