چکیده:
هدف از تحقیق حاضر، بررسی اثر برنام? تمرین شنای کرال پشت تناوبی در اصلاح عارض? کایفوز در دانشآموزان نوجوان مقطع دبیرستان بود. برنام? تمرین در آب شامل شنای کرال پشت به مدت 6 هفته و 3 جلسه در هفته (در کل 18 جلسه تمرین) بود. به این منظور از میان 683 نفر از دانشآموزان دور? دبیرستان، 98 نفر که دچار عارض? کایفوز بودند، شناسایی شدند. میزان انحنای پشتی (درج? کایفوز) آزمودنیها به وسیل? خطکش منعطف اندازهگیری شد. از این میان 47 نفر با سابق? شرکت در کلاسهای آموزشی شنا شناسایی و بعد از برگزاری آزمون مهارت شنای کرال پشت، 38 نفر با مهارت قابل قبول انتخاب شدند. در مرحل? بعد، 15 نفر بهصورت هدفمند با بیشترین مهارت در اجرای شنای کرال پشت بهعنوان گروه تجربی انتخاب و 15 نفر هم بهصورت تصادفی بهعنوان گروه کنترل انتخاب شدند. میانگین درج? انحنای مهره های سینهای (کایفوز) گروه تجربی 72/3 ± 19/46 و گروه کنترل 18/2 ± 83/45 درجه و میانگین سن گروه تجربی 42/7 ± 2/16 و گروه کنترل 65/4 ± 4/16 سال بود. اندازهگیری میزان کایفوز آزمودنیها در 3 مرحل? پیشآزمون، میانآزمون (پس از 3 هفته تمرین) و در پایان پروتکل تمرینی (پسآزمون) و با استفاده از خطکش منعطف در حالت ایستاده انجام گرفت. تعداد جلسات تمرین برای گروه تجربی 6 هفته و 3 جلسه در هفته بود، درحالیکه گروه کنترل هیچ تمرینی انجام نمیدادند. روش تمرین گروه تجربی به این شکل بود که پس از 5 دقیقه گرم کردن، 5 دقیقه شنای آزاد انجام میگرفت. سپس برنام? تمرینی شنای کرال پشت در 5 مرحل? 10 دقیقهای بهصورت تناوبی شامل 6 دقیقه شنای کرال پشت، 2 دقیقه کشش در داخل آب و 2 دقیقه استراحت انجام گرفت. این برنام? تمرینی در 5 نوبت بهصورت تناوبی انجام میگرفت (در کل 50 دقیقه). 5 دقیق? پایانی شامل سرد کردن و برگشت به حالت اولیه بود. بهمنظور تجزیه و تحلیل دادهها از روش آماری تحلیل واریانس یکطرفه استفاده شد. نتایج بررسیها نشان داد شنای کرال پشت اثر مثبتی در کاهش میزان انحنای سینهای (کایفوز) آزمودنیها دارد. به طوری که میزان انحنای سینهای (کایفوز) گروه تجربی پس از اجرای پروتکل تمرینی کاهش معنیداری نشان داد (05/0? P). از اینرو با توجه به دستاورد تحقیق حاضر مربیان و دستاندرکاران ورزشی میتوانند از این روش تمرینی بهعنوان روش درمانی و اصلاحی مناسب در اصلاح ناهنجاری کایفوز در دانشآموزان نوجوان بهره گیرند.
خلاصه ماشینی:
"به دلیل آنکه تقریباراستا و جهت نیروهای اعمال شده به عضلات و رباطها در شنای کرال پشت برخلاف سفتی و کوتاهی عضلات ولیگامنتها در حالت کایفوز است،ازاینرو به کارگیری این شیوۀ تمرینی نشان داد که تمرین شنای کرال پشتدر بهبود ناهنجاری کایفوز از طریق ایجاد کشش و انطعافپذیری مطلوب در رباطها و عضلات سفت و کوتاهقدامی تنه و تقویت عضلات ضعیف خلفی تنه،موجب کاهش انحنای پشتی و درجۀ کایفوزی دانشآموزان شدهاست.
در تبیین و توجیه علمی اثر تمرینات انعطافپذیری در اصلاح ناهنجاری هایپر کایفوزیسدر اثر تمرین شنای کرال پشت تناوبی میتوان گفت که در مرحلۀ پرتاب دست به عقب(فلکشن شانه)و چرخشخارجی دست در داخل آب(اکسترنال روتیشن)،کشش زیادی در عضلات قدامی تنه به ویژه سینهای بزرگسینهای کوچک،گرد بزرگ،دندانههای قدامی و تحت کتفی ایجاد میشود که با تمرینات مداوم شنای کرال پشتاین عضلات از حالت سفتی و کوتاهی خارج شده و موجب اکستنشن و رها شدن ستون فقرات از حالتغیر طبیعی میشود.
در نهایت به عنواننتیجۀ کلی در مورد اثر این برنامۀ تمرینی در آب که در غالب پروتکل اصلاحی برای عارضه کایفوز در نظر گرفتهشد،میتوان گفت که تمرین شنای کرال پشت از دو طریق(ایجاد کشش مناسب در رباطها و عضلات سفت و(1)- la te,BP,navilluS'O کوتاهشدۀ قدامی تنه و تقویت عضلات ضعیفشدۀ خلفی تنه)موجب توازن عملکرد عضلات و رباطها و دیگربافتهای نرم نواحی قدامی و خلفی تنه شده و با کاهش درجۀ کایفوز،موجب ایجاد راستای طبیعی و ستون مهره-ها به ویژه در ناحیۀ پشتی میشود(7،10،13،15)."