چکیده:
تحقیق حاضر تاثیر درمانگری چندیعدی «با» و «بدون جهتگیری مذهبی
اسلامی» را به منظورکاهش «اضطراب» و «تنیدگی» مورد بررسی قرار داده است.
نمونه مورد بررسی ۶۰ نفر از دانشجوایان داوطلب دریافت خدمات روانشناختی
دانشگاههای استان تهران بودهان؛ که براساس مقیاس اضطراب کتل» دارای اضطراب
متوسط و بالاتر بودهاند.
برای جم عآوری اطلاعات در مراحل مختلف تحقیق از مقیاس اضطرابی کتل,
فهرست حالت - رگه اضطراب اشپیل برگرء آزمون تنیدگی» مقیاس جهتگیری
مذهبی آلپورت» پرسشنامه خودشناسی در چارچوت مذهبی (اسلامی) - اجتماعی»
و فرمهای خودگزارشدهی دربارة فنون درمانگری استفاده شده است.
آزمودنیها پس از انجام آزمونهای مختلف به سه گروه ۰ نفری تقسیم شدهاند و
به طور تصادفی یک گروه در معرض درمانگری چند بعدی بدون جهتگیری مذهبی
وگروه دوم در معرض درمانگری با جهتگیری مذهبی قرا رگرفته و ا زگروه سوم به
عنوان گروه کنترل استفاده شده است. به منظورکتترل سطح مذهیی
آزمودنیها براساس سطح مذهبی با یکدیگر همسان شدهاند تفاضل نمره های پیش آزمون و پس آزمون هر سه گروه محاسبه شده و براساس آزمون های آماری T تحلیل واریانس یک راهه و آزمون توکلی مورد تحلیل قرار گرفته اند
خلاصه ماشینی:
"درمانگری با جهتگیری مذهبی نیز بر تمامی عوامل اضطرابی شخصیت (C،O،L،3Q،4Q) در جهت کاهش اضطراب،حداقل در سطح اطمینان بالای 95درصد،تأثیر گذاشته است،بنابراین هر دو روش در مقایسه با گروه کنترل،به کاهشاضطراب و تنیدگی منجر میشوند،ولی تأثیر درمانگری چند بعدی با جهتگیریمذهبی در کاهش اضطراب حاصل از مقیاس کتل،بیشتر است و بین دو شیوه،تفاوتمعنیداری مشاهده میگردد.
&%00807YSRG008G% متغیرهای پژوهش با توجه به آنچه گفته شد متغیرهای تحقیق حاضر را میتوان به شرح زیر برشمرد: 1)متغیر مستقل:درمانگری کوتاهمدت چند بعدی(آموزش خودمهارگری با دوسطح مذهبی و غیر مذهبی) 2)متغیر وابسته:اضطراب و تنیدگی 3)متغیر کنترل:سطح مذهبی فرایند روششناختیالف-جامعۀ آماری و گروه نمونه: جامعۀ آماری این پژوهش از مجموع دانشجویان دانشگاههای استان تهران تشکیلشده است که دارای اضطرابی بالاتر از متوسط برمبنای«مقیاس اضطراب کتل»،و نیزداوطلب دریافت خدمات روانشناختی برای مهار این اضطراب و تنیدگی هستند.
همانگونه که در جدول 5 ملاحظه میشود تفاوت میانگین تفاضلنمرات پیشآزمون و پسآزمون این آزمون نیز با ارزش t معادل 2/70 در سطح(14%)معنیدار بوده و نشان میدهد که میزان سلامت عمومی روانشناختی افرادیکه تحت درمانگری چند بعدی قرار گرفتهاند به طور معنیداری افزایش یافته است.
(به تصویر صفحه مراجعه شود)نتایج حاصل در مورد عامل C (جدول 11)یا«نیرومندی من»که پایداری هیجانی فردرا نشان میدهد،(از طریق آزمون توکی)،مبین آن است که شیوۀ درمانگری باجهتگیری مذهبی توانسته است به طور معنیداری نیروی«من»23را افزایش دهد وپایداری هیجانی بیشتری را در افراد ایجاد کند در حالیکه روش درمانگری چند بعدیبدون جهتگیری مذهبی فاقد این تأثیر بوده است."