خلاصه ماشینی:
"اکنون که وضع بدینسان است چرا باید آنها سعی کنند درراه توسعه،متنوع کردن و مدرنیزه کردن مزارع خود بویژه اینکهدارای منابع مالی محدودی هستند سرمایهگذاری نمایند؟چراباید آنها تنها بخاطر اینکه پس از مدت درازی باین نتیجه خواهندرسید که سود سهمی ندارد و ممکن است با تولید محصول بیشتر حتیوضع را بدتر بکنند بکوشند و حتی خطرات بزرگتری راتقبل نمایند؟ اما باید اعتراف کرد که وضع عمومی مذکور موقعیکه بازارهائی بصورت کارخانههای تبدیلی محلی برای مواد کشاورزی وجوددارند تا اندازهای مناسبتر است.
لیکن ما نباید بگذاریم آنها فریب دورنمای آتی خودشانرا بخورند زیرا محصولات ساخته شده که باین ترتیب بدست میآیند(مرباجات،شکر،آرد سیبزمینی و غیره)هنوز باید در بازار که مثلبازار مواد خام مشکلات عوض شدن مد،عرضه زیاد و غیرقابل منفعتبودن در آن وجود دارد جائی برای خودشان پیدا کنند.
چرا کشورهای این منطقه نباید نسبت بایجاد صنایعیکه احتیاج دارند اقدام نمایند؟و چرا وقتیکه آبجو در اینکشورهامیتواند بسهولت از اررن و غیره تهیه شود این همه آبجو که از خارجوارد میشود مصرف نمایند؟چرا باید تیتر را از شیرخشک وارد شدهاز خارج تهیه کنند درحالیکه در بیشتر موارد در خود آنها از منابعنباتی شیر فراوانی تولید میشود؟چرا باید در آنها این همه نان وبیسکویت که از آردها یا گندمهای وارد شده تهیه میشوند مصرف شوددر صورتیکه از آرد مانیوک (coinaM) و یا مواد غذائی دیگر که درمحل تولید میشود در ترکیب آنها بکار برد؟چرا باید این قدر موادغذائی مخصوص اطفال وارد گردد در صورتیکه بهترین نوع آنها رامیتوان در محل تلوید کرد؟بعبارت دیگر بدون در نظر گرفتن بازارهائیکه هماکنون برای شکر،نیشکر،و ماهی کنسروشده،روغن،ربگوجهفرنگی و غیره وجود دارد،برای محصولات محلی بازارهایبالقوه وسیعی موجود است."