خلاصه ماشینی:
"یاددهنده و یا مدرس چه کسی است؟عوامل شخصیتی و نوع سازگاری او با غیر فارسی زبانان چگونه است؟جدا از این واقعیت که فارسی،زبان مادری اوست، تسلط علمی وی بر این زبان در چه حدی است؟تا چه اندازه با علم روز زبان و زبانشناسی آشنایی دارد و اطلاعاتش از شیوههای جدید زبانآموزی که حداقل در سه دهۀ اخیر دستخوش تحولات عظیمی شده،چقدر است؟میزان آگاهی و علم او دربارۀ عوامل و متغیرهای تعیینکننده در فارسیآموز و انگیزههای او برای یادگیری زبان فارسی چه اندازه و از همه مهمتر،توان انتقال دانش فارسی او به فارسیآموزان در چه حد است؟ &%02220PANG022G% اگر انگیزه و هدف فارسی آموز از یادگیری زبان فارسی از قبل کاملا مشخص نباشد، ممکن است مدرس مسلط و مجرب ما در یاد دادن غیر هدفمند زبان فارسی به فارسی آموز قسمت اعظمی از راه را بدون کسب نتایج مطلوب،بیهوده بپیماید.
حال بخش اول سؤال اول را با بخش دوم سؤال دوم درهم میآمیزیم و این پرسش را مطرح میکنیم:اگر مواد آموزشی مطلوب و مناسبی را همراه با شیوۀ درست آموزشی در اختیار مدرسی که توان علمی و قدرت انتقال اندوختۀ علمی بالایی دارد قرار دهیم، حاصل فعالیت آموزشی او چه میشود؟ بدون بحث و گفتوگو نتیجه عالی و ارزشمند است؛پس در آموزش زبان فارسی به غیر فارسی زبانان،قبل از هر چیز به تعلیم مدرس عالم،با کفایت،آشنا با علم روز،مسلط به شیوۀ نوین تدریس،مطلع از موانع روانی زبان آموزان،واقف به مشکلات اجتماعی و آگاه و مطلع به تفاوتهای فرهنگی و از همه مهمتر توانمند در انتقال دانش خود به یادگیرندگان زبان فارسی،نیازمندیم.
صرفنظر از تمامی تفاوتهای یاد شده و با در نظر گرفتن پاسخهای مناسب برای پرسشهای مطروحه در این مقاله،لازم است در مورد فارسیآموزان غیر فارسی زبان راهکارهای زیر به کار بسته شود: -بسیار تلاش شود محیط آموزشی زبانآموز شباهتهایی با محیط فراگیری زبان مادریاش داشته باشد."