خلاصه ماشینی:
"آیا از منزل یکسر بهمدرسه رفتهاند یا آنکه در طول راه به رفقای ناباب برخورد کرده واز مسیر خود منحرف شدهاند،در منزل هم هرگز در صدد بر نیامدیمتا با فرزندانمان،نوجوانان و جوانان امروز صحبت و درد دل کنیم.
ولی آیا این عذرها واقعا قابل قبول است؟آیا باید اینقدرخود را بخاطر زیادهطلبیها گرفتار میکردیم تا نتوانیم آنطور که باید به فرزندانما برسیم؟آیا نیمشد از وقتی که برای میهمانیها وپارتیها و مجالس بازی یا تلاش برای بدست آوردن پول بیشترصرف میکردیم ساعتی را باین کار اختصاص میدادیم؟ بیادئید اعتراف کنیم که در مقام معلم و مربی هم متاسفانه پرورشدانشآموزان را تقریبا از یاد بردیم و فقط خود را موظف میدانستیمکه درس را بگوئیم و برویم.
ما افرادیکه با ایثار جان و مال خود میخواهیم فرزندان خوبی بارآوریم حقیقتا و صمیمانه با یکدیگر همکاری نمائیم به گفتگو و بحثبنشینیم و راه چارهای پیدا کنیم؟انجمن ملی اولیاء و مربیان ایرانصمیمانه و بدنبال برنامههای مکرر گذشته خود از همه پدران و مادرانو مربیان دعوت مینماید و با تمام امکانات و توانائی خود در این راهحاضر به کمک و اقدام است."