خلاصه ماشینی:
"-آیا اعلام آمار مذکور نشانه اعتراف مسئولان امر به وجود بحران اجتماعی در ایران است؟ -آیا روند فزاینده شیوع مشکلات اجتماعی از جمله اعتیاد و ایدز را باید امری طبیعی و حاصل فرایند تحول و تغییر اجتماعی قلمداد کرد یا آن را به عنوان نشانهای از وقوع بحران به شمار آورد؟ -جامعه ایران در کدام مرحله پسینی،متن بحران یا پیشینی قرار دارد؟ -آیا با انتشار این آمار،عملکرد و مجموعه فعالیت دستگاههای مرتبط با مسائل اجتماعی را باید بیفایده شمرد؟در این صورت چه راه حلی برای مقابله با وضعیت(بحرانی)کنونی وجود دارد؟ -آیا مسئولان امور اجتماعی،علی رغم اعتراف و اذعان به وجود بحران در جامعه ایران، توانایی مدیریت آن را دارند؟ -چه تفاوتی بین مدیریت امروز مسائل اجتماعی با مدیریت یک یا دو دهه قبل از آن وجود دارد؟ -آیا میتوان بحرانهای اجتماعی را مستقل از بحرانهای سیاسی،اقتصادی و فرهنگی مورد بحث و تحلیل قرار داد یا آنها را مدیریت نمود؟ اینها و انبوه سوالات دیگر موجب شد تا انتشار مجموعهای از مقالات در زمینه بحران و تهدیدهای اجتماعی در ایران؛در دستور کار فصلنامه قرار گیرد."