خلاصه ماشینی:
يکي از آفت هاي راه توقع ستايش بدون کار است که در آيۀ ١٨٨سورة آل عمران مورد نکوهش شديد قرارگرفته است : لا حتيسبند ادلذغين يفيرحلاون بغما اتوا دويلحغبجون ان يلحيمدگوا غبما لم ه يفيعلموا فلا حتيسبدنهلم بغمفازه: مhغن ايلعذابظ ) ولگهم ه ءذابم اغليفم )٠٠)٠ گمان مبر آن ها که از اعمال (زشت ) خود خوشحال مي شوند و دوست دارند در برابر کار (نيکي )که انجام نداده اند، مورد ستايش قرار بگيرند از عذاب (الهي ) برکنارند.
ظهور آيه شامل کساني است که يا با سکوت در مقام بيان واقع را کتمان مي کنند (تلبيس رياکارانه ) يا با نسبت دادن کار انجام داده نشده يا آثار ديگران به خود (تدليس معنوي ) به کار نمايشي (تدليس معنوي و تلبيس ريا کارانه ) دست مي زنند و به همين سبب حسب مورد خود را عالم ، عامل ، زاهد و عابد مي پندارند.
به طريق اولي هرگاه کسي از روي نيرنگ و غرور و بدون تلاش وکوشش و با نسبت دادن آثار ديگران به خود و کتمان حقيقت توقع ستايش و ترفيع داشته باشد، اميد رهايي از عذاب ندارد.