خلاصه ماشینی:
"هدف آیههای مورد بحث آیههای مورد بحث بهترین گواه گفتار پیش است:مشرکان آنروز با پرستیدن بتها و انکار روز جزا،تظاهرات بیدینی خود را بآخرین مرحله رسانده بودند ولی-مع الوصف- گاه بیگاه،تصمیم میگرفتند که«مسجد الحرام»را تعمیر و آثار خرابی آنرا از بین ببرند،ولی ناگفته پیدا است؛محرک انسان برای یک عمل،همان سودیست که در آن نهفته است،و آباد کردن مسجد برای کسانیکه اساسا منکر معاد و حشر و نشرند؛هیچ سودی نخواهد داشت،و اقدام یک چنین اشخاص با این عقائد،بطور مسلم مرموز شمرده میشود،و چه بسا برای یک سلسله آمال شوم مجبور میشوند که کرداری ضد عقیده خود انجام دهند قرآن برای جلوگیری از هر گونه سوء استفاده مشرکان حق تعمیر مساجد را از مشرکان سلب کرده و فرموده: ما کان للمشرکین ان یعمروا مساجد الله شاهدین علی انفسهم بالکفر مشرکان حق ندارند مساجد خدا را تعمیر کنند درحالیکه کفر آنها(و عدم ایمان بروز قیامت که جزای کردار در آن روز است)روشن و واضح است1 (1)مؤلف«المنار»اصرار دارد که برساند مقصود از تعمیر در آیه،تعمیر و آبادی معنوی مساجد است،بوسیله عبادت و طواف،و میگوید در لغت فعل«عمر»بمعنای عبادت کردن نیز بکار برده شده و از آنجا که هدف از سوره برائت،همان باز داشتن مشرکان از«مسجد الحرام» بود لذا پس از نزول این آیات مشرکان از طواف کعبه ممنوع شدند،از این لحاظ بسیار مناسب است بگویم منظور آباد کردن ظاهری نیست؛بلکه مقصود همان عبادت و طواف که در حقیقت تعمیر واقعی مسجد است میباشد."