چکیده:
این مقاله با هدف بررسی چگونگی جذب و به کارگیری نخبگان حکومتی به مثابه تصمیم گیران و مدیران سطح راهبردی دولت در نظامهای سیاسی تاریخی ایران تهیه شده است. داده های پژوهش با استفاده از روش تحقیق تاریخی- تطبیقی، گرداوری شده و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته، و یافته¬های تحقیق در سه گفتار جدا به این صورت سازماندهی گردیده است: گفتار اول مبانی نظری تحقیق با تلفیقی از دیدگاه های مرتبط با استخدام کارکنان در مدیریت منابع انسانی و نظریه چرخش نخبگان پاره¬تو؛ گفتار دوم گونه شناسی نظامهای سیاسی در ایران؛ گفتار سوم فرایند جذب نخبگان در حکومتهای عباسیان، سلجوقیان و غزنویان به عنوان نمونه های تاریخی الگوهای اصلی دولت در ایران. در نتیجه گیری مقاله از طریق مقایسه داده های تاریخی به آزمون فرضیه تحقیق پرداخته شد که به ارتباط معنا دار میان ساخت دولت و چگونگی جذب و به کارگیری نخبگان اشعار داشت.
خلاصه ماشینی:
داده های پژوهش با استفاده از روش تحقیق تاریخی- تطبیقی، گرداوری شده و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته، و یافتههای تحقیق در سه گفتار جدا به این صورت سازماندهی گردیده است: گفتار اول مبانی نظری تحقیق با تلفیقی از دیدگاه های مرتبط با استخدام کارکنان در مدیریت منابع انسانی و نظریه چرخش نخبگان پارهتو؛ گفتار دوم گونه شناسی نظامهای سیاسی در ایران؛ گفتار سوم فرایند جذب نخبگان در حکومتهای عباسیان، سلجوقیان و غزنویان به عنوان نمونه های تاریخی الگوهای اصلی دولت در ایران.
این طبقه بندی به درک دیگر ویژگیهای نظامهای سیاسی به صورت سامانمند کمک می کند و سرشت آنها را بیشتر آشکار می سازد؛ از آن جمله می توان به تمایزات آنها از حیث پایگاه اجتماعی، شیوه کسب قدرت و باز و بسته بودن بلوک قدرت توجه کرد که در جدول شماره 1 به برخی از آنها بنا به نیاز پژوهش اشاره می شود: <رجوع شود به تصویر صفحه> گفتار سوم: فرایند جذب نخبگان در نظامهای سیاسی تاریخی در ایران گونه شناسی مختصری که از نظامهای سیاسی ارائه شد اگر چه همه دولتهای تاریخی در ایران دوره اسلامی را در بر نمی گیرد و دولتهایی نظیر آل بویه در حد واسط نظامهای دینی و نظامی گرا قرار می گیرند، مبنای اولیه ای را فراهم می آورد که می توان پژوهش های بعدی را بر اساس آن دنبال کرد.