خلاصه ماشینی:
"نمایش برزخ واقعیتبر پرده سینما (به تصویر صفحه مراجعه شود)علی نداف حقوق به عنوان امری اعتباری هنوز هم در قرار گرفتندر تعریفی همهگیر ناکام است.
هنگامی که از رابطه میان حقوق و هنرسخن میگوییم ناگزیر از توجه به این موضوع هستیم که هنر در سطح معرفتیو به عنوان تجربهای شهودی که به خلق میانجامد،واجد وصفی شخصی وبنابراین نهاد گریز است.
قید گاهی به خوبی مبین این نکته است که اینخصیصه نه به عنوان ویژگی ذاتی سینما بلکه در مقام رویکردی عارضی(و احتمالامنفی)بر آن مد نضر است.
اگر سایر هنرها پس از تولد و تعینشان که به آنهاامکان تبدیل شدن به یک نهاد را در جامعه میدهد،همچون سایر امور اجتماعیمحل تلاقی تعارضهای ناشی از زیست اجتماعی میگردند،سینما چه در مرحلهساخت و در مقام علت فاعلی و چه در مرحله نمایش و در شکل علت غایی امریاساسا جمعی است.
بنابراین تعجبی ندارد که سینما را حتی در مقام خلق امری نهادمند و اجتماعیببینیم که با قواعد مورد توافق شرکتکنندگان در خلق آن،سامانبند شده است."