خلاصه ماشینی:
"سنجری 82 سال دارد و این نمایشگاه نخستین عرصهء ارائهء کارهای اوست و بالطبع کار هیچ هنرمند جوانسال و در آغاز راهی فارغ از کاستیها نیست اما در این میان سنجری بدون دفاع از کارهایش میگوید: علیرغم آنکه در آغاز راه هستم-و هر هنرمند جوانی هم مایل به شنیدن تعریف است تا انتقاد-اما من به شرح آثارم رغبتی ندارم زیرا بیشتر از همه چیز شاید جنبهء توجیه به خود بگیرد در حالیکه تأثیرپذیری ناخود آگاه بیننده از آثار است که درجهء توفیق هنرمند را تعیین میکند.
در تابلویی مردی با همه ابعاد انسانی به چشم میخورد منتها جمود فکری او به وسیلهء تصویر کردن یک دیوار به جای سرش ،به بیننده القا میشود و یا در کاری دیگر انسان در قفس ذهنیات و باورهایش نشان داده میشود و یا کار«قهرمان کاراته»که علیرغم آنکه فاقد چهرهء انسانی است اما از ذهنیتی مشترک با این دو برخوردار است و به طور کلی لبهء تیغ انتقاد هنرمند بیشتر از همه متوجه انسان است اما دریغ که در این میان برخی اوقات از سیر در عمق باز میماند و سطح را تجربه میکند.
فیالمثل در کاری از او که عنوان گزندهء«کبابخوران»را با خود دارد،آتشزاد بدون توجه به اجزا با تکهگذاریهای لحظهای کارش را به یک حادثه تبدیل میکند و یا در جایی دیگر ثبت لحظاتی از زندگی شالیکاران شمال را برمیگزیند،لحظهای که با ظرافت اجرا در یک فضای عصب- اسطورهای و در هالهای از رمز و راز ارائه شده است،اما این خلوت به همان اندازه که در تکوین شخصیت هنرمند تأثیرگذار بوده دربرخی از موارد تیز به طور کلی مسبب غیبت نمادهای حیات بخصوص عدم حضور انسان چه به شکل فردی و چه به شکل گروهی شده است و بالطبع همین نقیصه همیشه مخدوش کنندهء خط ارتباطی بیننده با کارهای اوست هر چند اگر از تشخص اجرا برخوردار باشند."