سرآغاز سخن: اکسیر سرمایه خارجی سرمقاله

"در واقع،در چارچوب شرایط جاری و موجود اقتصاد منطقه که در آن هر کشوری سعی در حد اکثر بهربرداری از منابع را دارد، اقتصاد ایران نیز به ناچار باید توان خود در چنین زمینه‌های را در سطح قابل رقابت حفظ کند؛در غیر این صورت بازندهء میدانی خواهد بود که ممکن است فرجامی جز تهدید کیان ملی نداشته باشد. بنابراین پرسش اصلی این است که جهت و درجهء اثرگذاری این دو قید در اقتصاد ایران چیست؟در یک پاسخ کلی و اجمالی،در مقام فرضیه‌ای قابل آزمون،می‌توان گفت که‌ به عللی چون خروج شدید سرمایه انسانی،ناکارآمدی در مدیریت کلان اقتصادی و نبود صورت‌بندی مشخصی از منافع‌ ملی نزد جریان‌های سیاسی-اقتصادی،جهت حرکت این دو عامل در مسیری منفی است و بنابراین در این حالت ورود سرمایه خارجی حتی حد اقل آثار مورد انتظار را در پی نخواهد داشت و ماحصل آن احتمالا منطبق بر قرائت و روایتی‌ خواهد بود که منتقدان جدی و رادیکال آن از زاویه‌ای دیگر،یعنی مخالفت با نفس سرمایه خارجی،طرح می‌کنند."