چکیده:
مقدمه: پژوهش حاضر با هدف تعیین اثر بخشی اجتماع درمان مدار بر افزایش سطح امید در مراجعین به مرکز اجتماع درمان مدار انجام شد. روش: این پژوهش از نوع نیمه تجربی است که با طرح پیشآزمون- پسآزمون و پیگیری، در 3 مرحله اجرا شد. جامعه آماری، کلیه مراجعین بودند که در طول سال 1386 به مرکز اجتماع درمان مدار شهر اصفهان مراجعه کردهاند. از هر 30 نفر مراجعه کننده به مرکز خواسته شد پرسشنامه مقیاس امید بزرگسالان که توسط اسنایدر تهیه شده است را پاسخ دهند. دادهها با استفاده از نرم افزارSPSS و با روش آماری تحلیل واریانس با اندازههای مکرر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافتهها: نتایج بـه دست آمده حاکـی از آن است که اجتماع درمان مدار بـر سطح مقیاس کلی امید مراجعهکنندگان به این مرکز مؤثر بوده است. نتایج حاصل از مقایسههای زوجی، اثر درمان را بر سطح مقیاس کلی امید افزایش داده و نیز تأثیر آنرا در مرحله پیگیری نشان میدهد. اجتماع درمان مدار در مورد مؤلفه عامل، افزایشی نداشته است. نتیجهگیری: با توجه به یافتههای این پژوهش، میتوان نتیجه گرفت که اجتماع درمان مدار بر افزایش سطح امید در مقیاس کل مؤثر بوده است و میتوان از این درمان به عنوان عاملی برای پیشگیری استفاده کرد.
Introduction: The aim of this study was to determine the effectiveness of therapeutic community on the increasing hope level of the addicted clients of these centres.
Method: This study is a semi experimental and was implemented in three stages of pre-test، post-test and follow-up: before offering the treatment program،
after treatment and two months after treatment. Statistical society included all clients
of the therapeutic centre in Isfahan during 1386. All 30 clients were asked to fill in the Snyder's adult hope scale questionnaire. Data were analyzed by the SPSS software and statistical methodology of variance analysis with repeated measurements.
Findings: The results indicate that therapeutic community is effective on level of general hope scale of the clients. The results of the comparisons increased the therapeutic effectiveness on level of general hope scale of clients and show its effect on follow-up stage. Regarding the factor، therapeutic community has not had an increase and the follow-up stage has not been continuous during one month. Conclusion: Regarding the findings of this study، it is concluded that therapeutic community has been effective in increasing the hope level in general scale and can be used as a prevention factor.
خلاصه ماشینی:
"در پژوهش حاضر با فرض اینکه روش مداخله اجتماع درمان مدار بر میزان امید (شامل مؤلفههای عامل و گذرگاه) در مراجعین به مرکز اجتماع درمان مدار موثر است به بررسی اثربخشی اجتماع درمانی مدار در جهت افزایش انگیزه و توانایی ادراک افراد (امید) برای ادامه پایداری در عدم مصرف مواد مخدر میپردازیم.
جدول1: اثر تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر در نمرات مقیاس کل سطح امید در مراجعین به مراکز مقیاس امید درجه آزادی مجموع مجذورات میانگین مجذورات F سطح معناداری توان آزمون مقدار تأثیر نمرات کلی 1 06/66 53/116 34/4 04/0 52/0 11/0 همانگونه که نتایج آزمون تحلیل واریانس تکراری نشان میدهد بین نمرات امید در سه سطح پیشآزمون پسآزمون و پیگیری تفاوت معناداری وجود دارد (05/0p() و میانگینها نشان میدهد در مراحل پسآزمون و پیگیری، سطح امید افزایش داشته است.
جدول3: نتایج تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر در نمرات عامل مقیاس امید سطح امید در مراجعین به مراکز اجتماع درمان مدار مقیاس امید درجه آزادی مجموع مجذورات میانگین مجذورات F سطح معناداری توان آزمون اندازه تأثر نمرات تفکر عامل 1 75/11 75/11 00/2 16/0 27/0 06/0 همانگونه که نتایج آزمون تحلیل واریانس تکراری نشان میدهد بین نمرات امید در سه سطح پیش آزمون پس آزمون و پیگیری تفاوت وجود ندارد و میانگینها نشان میدهد در مراحل پس آزمون و پیگیری، سطح امید افزایش نداشته است.
نتایج حاصل از مقایسههای زوجی در جدول 4 ارائه شده است جدول 4: مقایسه زوجی در مقیاس عامل سطح امید در مراجعین به مراکز اجتماع درمان مدار آزمون میانگین اختلاف خطای استاندارد سطح معناداری پیشآزمون پس آزمون پیگیری 38/0- 87/0- 62/0 61/0 54/0 16/0 نتایج مقایسههای زوجی نشان میدهد بین میانگین نمرات امید در پیش آزمون و پس آزمون و همچنین بین پیش آزمون و پیگیری تفاوت معناداری وجود ندارد."