چکیده:
امروزه نظام مندی و مدیریت پدیده ای نوین محسوب می گردد و نقش موثری در پیشرفت مادی و معنوی کشورها ایفا می کند به ویژه اگر این نظام مندی مدلی برگرفته شده از سنت و سیره پیامبر اکرم باشد؛ در این تحقیق جریان مدیریت نظام مند رسول اعظم به بحث و بررسی گذارده شده است. هدف کلی این پژوهش بررسی نقش مدل مدیریت نظام مند پیامبر اعظم و همچنین تعیین شاخص های نظام مندی در مقایسه با مدیریت نوین است از نظر روش تاریخی و کتابخانه ای است که پس از جمع آوری مطالب به تجزیه و تحلیل کیفی پرداخته و نتایج حاصل از این تحقیق نشان می دهد که مدیریت نظام مند پیامبر اعظم تاثیر مهمی در ایجاد جامعه متحد، عدالت محور، کار آمد ، تحول پذیر، و نظم گرا داشته است.
خلاصه ماشینی:
"کمال انسان وقتی است که همه استعدادهایش را به طور هماهنگ رشد دهد نه اینکه برخی را رشد داده و برخی را معطل گذارد رشد استعدادهای انسان مانند رشد اندام یک کودک است به این معنا که رشد هماهنگ و کامل وقتی است که همه قسمتها باهم رشد کنند اگر تنها یکی از اعضای کودک مثلا دست یا پای او رشد کند نمی توان او را رشد یافته نامید قرآن تعبیر امام را برای ابراهیم به کار برده چون انسان کامل شد و در همه امتحانات موفق بیرون آمد غالبا افراد و جامعه ها از راه گرایش به باطل به گمراهی کشیده نمی شوند بلکه از افراط در یک طرف نیز به فساد کشیده می شوند یعنی اگر انسان تنها در یک جهت گرایش پیدا کرد و سایر ارزش ها را به فراموشی سپرد همانند کودکی می گردد که تنها یکی از اعضایش رشد کرده و حالت مسخره کاریکاتور وار را به خود می گیرد مثلا اگر مسلمانی منحصر در مسجد رفتن و دعا خواندن شد و سایر ارزش ها فراموش گردید این فرد تعادل روحی خود را از دست می دهد از این رو وقتی به پیامبر خبر دادند که عده ای از اصحاب غرق در عبادت شده اند و زن وفرزند را رها کرده و به هیچ کاری نمی پردازند آن حضرت عصبانی شد و به مسجد تشریف آورد و به شدت با آن افراد به مخالفت پرداخت و فرمود کسانی که این کارها را پیش گرفته اند از سنت من خارج اند."