چکیده:
پژوهش حاضر به منظور بررسی رابطه نواقص جاده ای در میزان تصادفات رانندگی (مطالعه موردی محور قدیم تهران-قم) شش ماهه اول سال 89 انجام شده است. روش تحقیق از نظر شیوه گردآوری اطلاعات توصیفی از نوع اسنادی و از نظر هدف توسعه ای بوده است. جامعه آماری پژوهش کروکی های شش ماهه نخست سال 1389 که در حوزه تحقیق تهیه شده است و تعداد آنها 611 فقره است. هم چنین کروکی های نمونه 426 فقره هستند که با رعایت اصل هر چه بیش تر بهتر به روش تصادفی ساده از بین کل کروکی ها انتخاب شده اند. ابزار گردآوری داده ها، فرم های کروکی تصادفات در شش ماهه اول سال 89 محور تهران-قم بوده است. نتایج این مطالعه نشان می دهد که 99درصد تصادفات مربوط به آقایان و تنها 7/0درصد مربوط به خانم ها بوده است که بیش تر آنها در رده سنی 38-29 سال بوده و کم ترین شان بالای 40 سال سن داشته اند. هم چنین نتایج فرضیه های این تحقیق نیز حاکی از آن است که به ترتیب بین وضعیت هندسی راه، تجهیزات جاده ای (نقص راه)، روشنایی جاده، کیفیت سطح جاده و شانه راه و میزان تصادفات رانندگی رابطه معناداری وجود دارد اما بین عرض جاده و میزان تصادفات رانندگی رابطه معناداری وجود ندارد.
خلاصه ماشینی:
"باتوجه به تحقیقات بهعمل آمده مهمترین علل رشد تصادفات و افزایش تلفات و خسارات،عبارتاند از:رشد جمعیت،فقر اجتماعی،فرهنگی و اقتصادی،افزایش وسایل نقلیه موتوری،کاهش استفاده از وسایل نقلیه عمومی،نواقص و کاستیها در تأسیسات زیربنایی راهها (براتی و رزمیانفر،1384)،جادههای نامناسب،خودروهای فاقد ایمنی و عدم توجه رانندگان به قوانین،مهارت ناکافی و عدم توجه به علائم و هشدارهای راهنمایی و رانندگی،سرعت زیاد، طراحی نامناسب جادههای ارتباطی حواسپرتی و عدم هوشیاری انحراف و تجاوز به چپ،عدم رعایت حق تقدم و عدم توجه کافی به جلو،رانندگی با اعصاب پریشان،تیره بودن لباس عابران،نقص وسائط نقلیه،شرایط آبوهوایی نامناسب،جادههای خیس و لغزنده،عبور حیواناتی نظیر گاو و اسب در جاده،ضعف قوانین و مقررات(مرادی و همکاران،1382)علاوه (1)- noitazinagrO htlaeH dlroW (2)- ztrawhcS بر موارد فوق،بیتوجهی رانندگان به مقررات راهنمایی و رانندگی،خستگی و خوابالودگی، واردنبودن رانندگان شهری به رانندگی در جادهها،عرض کم برخی از قسمتهای جادهها وجود نقاط حادثهساز در جادهها که نیاز به اصلاح دارد و نقص در وسایل نقلیه از موارد بسیار مهمی است که در بروز تصادفات،سوانح و کشتههای جادهای حائز اهمیت است(داودی، 1388).
نتیجه حاصل از این فرضیه با یافتههای پژوهش رمضانزاده اسبویی و همکاران(1388)که بیان داشتند عرض کم جاده هراز از عوامل مهم در بروز تصادفات در این جاده بهشمار میرود؛همچنین بین کاستیهای مرتبط با عرض راه و وقوع حوادث رانندگی رابطه وجود دارد و رحمانی فیروزجاه و همکاران(1385)که در پژوهش خود عامل جادهای را در حدود 10 تا 15 درصد از علل تصادفات جادهای در شهرستان بابل دانستهاند،همسو است و یافتههای محقق را در زمینه وجود رابطه بین عرض جاده و وقوع تصادفات تأیید میکند."