چکیده:
نوآوری به طور ساده اشاره به ایجاد چیز جدید یا اختراع چیز تازه ای (ایده، فرآیند، عمل، طرح یا ابزار) دارد که قبلا وجود نداشته است. با وجود تمامی توانمندی های نیروهای موثر در تداوم اجتماعی و فرهنگی، هیچ جامعه ای از تغییر و تحول در امان نبوده و از همین رو اجتماعات انسانی همواره برای سازگاری با شرایط جدید و پاسخ گویی به نیازهای اجتماعی با پدیده نوآوری روبه رو بوده اند. با این تفاوت که جوامع به لحاظ میزان توسعه یافتگی، به یک اندازه از پذیرش طرح های نوآورانه استقبال نکرده اند. در حالی که بعضی از جوامع با آهنگ سریع تری به تولید و پذیرش طرح های نوآورانه اهتمام داشته اند، برخی دیگر از آهنگ کندتری برخوردار بوده اند. با این حال چنین به نظر می رسد که جوامع به لحاظ شرایط ساختاری و فرهنگی در میزان پذیرش و نیز مدت زمانی که یک نوآوری مورد پذیرش و نشر قرار می گیرد، با یکدیگر متفاوت اند. هدف اصلی این مطالعه، بررسی نوآوری های ترافیکی و چالش های پیش روی پلیس راهنمایی و رانندگی است. برخی بر این باورند که اگر شرایط جوامع با یکدیگر را برابر فرض کنیم (که البته چنین نیست)، می توان پنج عامل را در میزان پذیرش طرح های نوآورانه دخیل دانست، که عبارت اند از: «مزیت نسبی نوآوری»، «سازگاری نوآوری با ارزش های جامعه»، «تجارب پیشین و نیازها»، «پیچیدگی نوآوری»، «آزمون پذیری نوآوری» و «قابلیت رویت نوآوری». مطالعات نشان می دهد که سازمان نیروی انتظامی جمهوری اسلامی ایران به ویژه پلیس راهنمایی و رانندگی هنوز نیازمند بررسی های علمی بیشتری در باب تدوین و اجرای طرح های نوآورانه است؛ اگر چه این سازمان را می توان در زمرمه سازمان هایی که بیشترین طرح های نوآورانه را در سطح کشور به اجرا درآورده است، قرار داد.
خلاصه ماشینی:
"طرحهای نوآورانه بهعنوان پدیدهای فرهنگی با وجود تمامی توانمندیهای نیروهای مؤثر در تداوم اجتماعی و فرهنگی،هیچجامعهای از تغییر و تحول در امان نبوده(نولان و لنسکی،1380:90؛بورن،1378)واز همینرو اجتماعات انسانی همواره برای سازگاری با شرایط جدید و پاسخگویی بهنیازهای اجتماعی با پدیده نوآوری(به این معنا که عناصر تازهای به جامعه افزوده شودیا اینکه ترکیب تازهای از عناصر بهوجود آید)روبهرو بودهاند(گیدنز،1380:168).
)به اجرا درآمده یا در حالاجرا،به این سبب که گاه از سوی مردم چنین تصور میشود،که؛اولا اجرای این طرحهابهنفع سازمان یا گروههای خاصی(مانند سازمانهای تجاری و صنعتی مثلخودروسازان یا خانهسازان)است و نه همه مردم؛دوما موقت،زودگذر و مقطعی است؛سوما سود کمی برای عموم دربردارد؛چهارما چندان برنامهریزیشده نیست و بالاخرهاینکه با استفاده از اجبار به اجرا گذاشته میشود؛ممکن است با پیامدهای پیشبینینشده(منفی)ای همراه شود و بالاخره بخش نهایی«سازگاری»مربوط به نیازهایاساسی گیرندگان طرح است،به این معنا که میزان انطباق یک طرح ترافیکی نوآورانهبایستی با نیازهای محسوس جامعه هماهنگ باشد.
برای مثال،«طرح تعویض پلاک خودروها»،«طرح جایگزین ساختن خودروهایجدید بهجای خودروهای از رده خارج»،«طرح تستگیری اعتیاد از رانندگاناتوبوسها در ایام نوروز که قبلا این رانندگان از سوی سازمانهای دیگر مانند سازمانبهداشت تست گرفته و مورد تایید قرار گرفتهاند»1یا«طرح جمعآوری معتادان و زنانخیابانی»که با تمام نیرو اجرا و پشتیبانی میشود و در ادامه پس از اندگ زمانی کنارگذاشته یا به هر دلیلی اجرای آن کند و کندتر میشود،میزان اعتماد افراد جامعه بهسایر طرحهای ترافیکی این سازمانهای مجری کمتر میشود و در نتیجه آهنگ پذیرشآن نیز کندتر میشود."