چکیده:
پژوهش حاضر با هدف بررسی میانجی های درمانی و اثربخشی درمان پذیرش وتعهد و ارائه ی راه حل هایی به منظور بهینه سازی شیوه های درمانی اختلال اضطراب فراگیر، انجام شد. نمونه ی پژوهش شامل پنج نفر بود که از نظر سن، جنس، سابقه ی ابتلا به بیماری و همبودی با افسردگی، متفاوت بودند و با استفاده از روش «نمونه گیری هدفمند»، از بین 36 نفر عضو جامعه (شامل مراجعان 25 تا 60 سال مراکز مشاوره و بهداشتی و درمانی شهر سنندج در تیر و مرداد ماه 1389) انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش عبارت بود از: SCID-I، پرسشنامه ی بالینی چندمحوری میلون، پرسشنامه ی پذیرش، پرسشنامه ی زندگی مبتنی بر ارزش و پرسشنامه ی اختلال اضطراب فراگیر، نتایج پژوهش نشان داد که درمان موثر است و متغیرهای پذیرش و زندگی مبتنی بر ارزش به عنوان میانجی درمانی عمل می کنند. مدل میانجی های درمانی نیز بر اساس روند تغییر متغیرهای پژوهش ترسیم گردید.
Despite of valid findings about the effectiveness of new treatments of generalized anxiety disorder، there is still more unanswered questions about understanding the mediators of these treatments .This study was conducted with the purpose of investigation in therapy mediations and the effect of therapy commitment in the reduction of the symptoms of general anxiety disorder and present solutions for improvement of its treatments. A mixture of qualitative (case study) and quantitative methods (Single case experimental design of AB type) were used. The population was consisted of clients (25 to 60) visited the counseling and health centers in Sanandj on June and July of 2010. The statistical sample was five participants with a different age، gender، duration of disorder and having depression. The SCID-I (a semi structured diagnostic interview)، Acceptance (AAQ-REV-19 scale)، Valued-life (VLQ) and GADQ-IV questionnaires were used.The findings show that this kind of treatment is effective and the variants of " Acceptance"، "Value of life" work as the mediations. As a matter of evidence، some models of the change of mediation in treatment based on on the variation of research are inscribed.
خلاصه ماشینی:
"در رابطه با این هدف کلی،سؤالات زیر مطرح میشود:اول:آیا درمان پذیرش و تعهد در کاهش علائم اختلال اضطراب فراگیر مؤثر است؟دوم:آیا متغیرهای«پذیرش»و«زندگی مبتنی بر ارزش»،در درمان اختلال اضطراب فراگیر به روش درمان پذیرش و تعهد،به عنوان میانجی درمانی عمل میکند؟سوم:مدل تغییرات درمانی چگونه است؟و چهارم:به منظور بهینهسازی شیوههای درمان اختلال اضطراب فراگیر چه راهکارهایی را میتوان پیشنهاد نمود؟ با توجه به اینکه اضطراب در سراسر طبقهبندی بیماریهای روانی به چشم میخورد(منصور و دادستان،1387)،انجام چنین پژوهشهایی میتواند از لحاظ علمی به فهم مکانیسم و روشهای بهینه در انجام فعالیتهای مشاورهای و درمانی کمک نموده و زمینه را برای بومی سازی دانشی جدید در رابطه با درمان و پیشگیری از سایر اختلالات روانی نیز فراهم سازد.
demussA yticirehpS o} (به تصویر صفحه مراجعه شود) با توجه به جدول 2،چون F محاسبه شده برای ارزیابی پس از جلسهی نهم، بیشتر از مقدار بحرانی آن است؛لذا با بیش از 95 درصد اطمینان نتیجه میگیریم تفاوت معنادار به وجود آمده در تجربهی علائم اختلال اضطراب فراگیر مراجعان، پس از جلسهی نهم به وقوع پیوسته است.
جهت پیبردن به زمان دقیق ایجاد تغییر معنادار در این متغیر،به آزمون مقابلههای جلسات سوم،ششم، نهم،دوازدهم و پیگیری با خط پایه و جلسات پیش از آنها پرداختهایم که نتایج آن را در جدول 6 مشاهد میکنید: (به تصویر صفحه مراجعه شود) طبق دادههای جدول 6،چون F محاسبه شده برای ارزیابی پس از جلسهی ششم،بیشتر از مقدار بحرانی آن است؛لذا با بیش از 95 درصد اطمینان نتیجه میگیریم تفاوت معنادار به وجود آمده در تجربهی زندگی مبتنی بر ارزش مراجعان،پس از جلسهی ششم به وقوع پیوسته است."