چکیده:
امام خمینی قرآن شناسی عارف است که با هدف تربیت نفوس، تدبر در قرآن کریم را که یکی از ابزار معرفت و خودسازی است، همواره مورد تاکید قرار داده و خود او تعریف، راهکارها، ثمرات، ابزار و آسیبهای آن را در لابلای آموزه های قرآنی و اخلاقی خود به دست داده است. کاوش در آثار مکتوب و شفاهی برجای مانده از امام خمینی ما را به این موضوعات رهنمون است. لذا در این نوشتار با شیوه ای توصیفی و تحلیلی و با استفاده از این میراث مکتوب و شفاهی، اندیشه قرآنی امام خمینی در موضوع تدبر در قرآن را به بحث نشسته ایم.
خلاصه ماشینی:
"»16 تدبر برنامهای است فراگیر که استفاده از آن برای همه اقشار و توده مردم لازم و ضروری استو هیچکس خواه مسلمان یا غیر مسلمان،با هر سطح از مراتب علمی و روحی و در هر مرحله&%01518NOHG015G% از فهم و درک که باشد از آن بینیاز نیست؛همانطور که قرآن کریم عموم مردم را بدون هیچقید و شرط به تدبر در قرآن دعوت میکند و رویگردانان از تدبر را مورد نکوهش و توبیخقرار میدهد: {/أفلم یدبروا القول أم جاءهم ما یات ءاباءهم الأولین/}(مؤمنون:68)آیا در[عظمت]اینسخن نیندیشیدهاند،یا چیزی برای آنان آمده که برای پدران پیشین آنها نیامده است؟ امام خمینی اعظم و عمده آداب قرائت قرآن را تفکر و تدبر و اعتبار میدانند.
امام خمینی با اشاره به هدف تدبر در قرآن تصریحمیکنند: «و سلامت قوای ملکیه و ملکوتیه گم شده قاری قرآن باشد،که در این کتاب آسمانی این گمشده موجود است و باید با تفکر استخراج آن کند و چون قوای انسانیه سالم از تصرف شیطانیشد و طریق سلامت را بهدست آورد و بهکار بست،در هر مرتبه سلامت که حاصل شد ازظلمتی نجات یابد و قهرا نور ساطع الهی در آن تجلی کند،تا آنکه اگر از جمیع انواع ظلماتکه اول آن ظلمات عالم طبیعت است به جمیع شئون آن و آخر آن ظلمت توجه به کثرت استبه تمام شئون آن خالص شد،نور مطلق در قلبش تجلی کند و به طریق مستقیم انسانیت که دراین مقام طریق رب است،انسان را هدایت کند:ان ربی علی صراط مستقیم."