چکیده:
در احادیث و اخبار به زمان اهمیت ویژهای داده شده است. بر طبق احادیث، هر انسان مؤمن عاقل باید اوقات خود را به سه بخش کند: زمان عبادت؛ زمان تأمین معیشت؛ زمان بهرهبرداری از لذتهای حلال. سپس زمان عبادت را نیز افزون بر زمان عبادات واجبی به زمان عبادات مستحبی، زمان نیایش، زمان محاسبه، زمان ملاقات با براداران دینی و زمان تفکر بخشبندی نماید.در اسلام برای تکامل روح انسان، افزون بر عبادات واجبی عبادات مستحب وجود دارد. در احادیث از هرگونه افراط در این عبادات نهی شده است. در اسلام هر انسانی مکلف است به اندازة کفاف خود تلاش کند و نیازهای اولیة خود و خانوادهاش را آبرومندانه فراهم و آسایش خود وخانوادهاش را از راه حلال، تأمین نماید. در عین حال، افراط در کسب معیشت نکوهش شده است. احادیث به استفاده از لذتهای حلال نیز اهمیت دادهاند.
خلاصه ماشینی:
"در خبر دیگری از امام صادق× به نقل از حکمت آل داود باز این بخشبندی اشاره شده است: روی عمرو بن أبی المقدام عن أبیعبدالله× قال فی حکمة آل داود× أن علی العاقل أن لا یکون ظاعنا إلا فی ثلاث تزود لمعاد أو مرمة لمعاش أو لذة فی غیر محرم (صدوق، من لایحضره الفقیه 1414: 2/265)؛ عمرو بن ابی المقدام از امام صادق× روایت کرده که در حکمت آل دوواد× چنین آمده است: خردمند را نشاید جز آنکه در پی سه چیز مسافرت کند [یا اهتمام بورزد]: به دست آوردن توشهای برای آخرت، کسب حلال برای تأمین هزینههای زندگی یا به دست آوردن لذتهای حلال.
در برخی از روایات دیگر اوقات انسان به چهار بخش تقسیم شده، اما این بخشها باز با هم متفاوتاند: ابوذر غفاری از پیامبر گرامی’ نقل کرده است که فرمود: و علی العاقل ان یکون له ساعات ساعة یناجی فیها ربه، ساعة و ساعة یحاسب فیها نفسه و ساعة یفکر فی صنع الله، و ساعة یخلو فیها بحاجة من المطعم و المشرب، و علی العاقل ان لا یکون ظاعنا الا فی ثلاث تزود لمعاد او مرمة لمعاش او لذة فی غیر محرم (احسائی، غوالی الئالی 1405: 1/93)؛ فرد دانا باید در زندگی خویش زمانهایی را در نظر داشته باشد: زمانی به مناجات پرودگار بپردازد، زمانی را به محاسبة نفس خویش اختصاص دهد، زمانی را به تفکر در آفرینش خداوند بپردازد و زمانی را هم به نیازهای مادی وجسمی خودش چون خوردن و آشامیدن اختصاص دهد."