چکیده:
شناخت عواملی که به پیشرفت تحصیلی و جلوگیری از افت تحصیلی منجر می شود، اهمیت ویژه ای دارد. پاره-ای از مطالعات بیانگر ارتباط مستقیم بین هوش هیجانی، خودپنداره و عزت نفس با پیشرفت تحصیلی هستند، لیکن بعضی از صاحبنظران در خصوص رابطه مستقیم بین آنها تردید دارند. پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه هوش هیجانی، خودپنداره و عزت نفس با پیشرفت تحصیلی انجام شده است. نمونه پژوهش شامل 400 دانشجوی مقطع کارشناسی بود که از طریق روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه هوش هیجانی بار – آن، آزمون خود پنداره راجرز، آزمون عزت نفس پوپ و همچنین، از معدل دانشجویان به عنوان شاخص پیشرفت تحصیلی استفاده شد. برای تحلیل داده های پژوهش از شاخصهای آمار توصیفی و استنباطی استفاده شد. نتایج تحلیلی داده ها نشان داد که بین هوش هیجانی، خودپنداره و عزت نفس با پیشرفت تحصیلی رابطه معناداری وجود ندارد. همچنین، یافته ها نشان داد که بین هوش هیجانی و خودپنداره دانشجویان دختر و پسر تفاوتی وجود ندارد، اما میزان عزت نفس دانشجویان دختر بیش از دانشجویان پسر است. بنابراین، در بررسی عوامل مؤثر بر پیشرفت تحصیلی نمی توان فقط بر سازه های روانشناختی مانند هوش هیجانی، خودپنداره و عزت نفس تاکید کرد.
خلاصه ماشینی:
"نتایج تحلیلی دادهها نشان داد که بین هوش هیجانی،خودپنداره و عزتنفس با پیشرفت تحصیلی رابطه معناداری وجود ندارد.
(Gerardi,2005) اما در برخی از پژوهشها نشان داده شده است که بین خودپنداره با پیشرفت تحصیلی ارتباط معنادار وجود ندارد و در بیشتر دانشجویان بین خود واقعی و خود ایدهآل تطابق وجود ندارد .
در پژوهش حاضر برای جمعآوری اطلاعات از پرسشنامه هوش هیجانی بار-آن،پرسشنامه خودپنداره راجرز و پرسشنامه عزتنفس پوپ و همچنین،برای اندازهگیری پیشرفت تحصیلی از شاخص معدل استفاده شده است.
بحث و نتیجهگیری در پژوهش حاضر هدف آن بوده است که رابطه هوش هیجانی،خودپنداره و عزتنفس با پیشرفت تحصیلی بررسی و دانشجویان دختر و پسر از نظر متغیرهای موردنظر مقایسه شوند.
,2007) و واتوزسکی و آلساما (Woitaszewski and Aasama, 2004) مبنی بر اینکه بین نمرههای کلی هوش هیجانی و پیشرفت تحصیلی رابطه معناداری وجود ندارد، هماهنگی دارد.
,2005) مارش (Marsh,1992) و ریکاردز (Rickards,2001) مؤید وجود ارتباط بین خودپنداره و پیشرفت تحصیلی است و با پژوهش حاضر همخوانی ندارد.
آزمون فرضیه چهارم(بین دانشجویان زن و مرد در میزان هیجانی تفاوت معناداری وجود دارد)نشان داد بین زنان و مردان در نمره کلی هوش هیجانی تفاوت معناداری وجود ندارد.
در همین زمینه پژوهش ثمری و طهماسبی (Samari and Tahmasbi,2007) نشان داد بین دانشجویان زن و مرد در خرده مقیاسهای(احساس خوشبختی و استقلال)هوش هیجانی تفاوت معناداری وجود دارد،اما در نمره کلی هوش هیجانی تفاوت معناداری وجود ندارد.
Koohsar, Aliakbar, Rasoul Roshan and Aliasghar Asghamejad(1386); The Comparative Study of the Relationship between Emotional Intelligence with Mental Health and Academic Achievement in Shahed and Non- shahed Students of Tehran University; The Journal of Psychology and Education Sciences,Vol. 37, No. 1, pp."