خلاصه ماشینی:
"واژه دولت تامگرا در میانه سده نوزدهم در اروپا رایج شد و منظور از آن،حکومتی بود که در انتقال جامعه از فئودالیته به سرمایهداری نقشی اساسی داشت و با ایجاد تمرکز مطلق در منابع قدرت سیاسی نظامی و اداری،اصلاحات عمدهای در جوامع اروپایی ایجاد کرد.
هر چند با وقوع انقلابهای بورژوایی و مردم سالار به تدریج عمر دولتهای اروپایی در قرن نوزدهم به سرآمد،(2)اما جنبشهای نیرومند اجتماعی در نیمه نخست قرن حاضر منجر به پیدایش اشکال جدیدی از دولت تامگرا در قالب کمونیسم،فاشیسم، نازیسم و فالانژیسم در بخشهای مختلف اروپا شد البته این رژیمها نیز هم اینک به تاریخ پیوستهاند،اما دولت مطلقه در بسیاری از کشورهای عقب نگه داشته شده همچنان نیرومند و پابرجاست.
از ویژگیهای نخبهگرایی در دولت تامگرا وجود هراس و ناامنی شدید میان نخبگان و بیاعتمادی شدید آنها نسبت به آینده در نظام سیاسی است.
علاوه بر فشاری متنوع بر ضد نخبگان که موجب تضعیف و کنارهگیری آنها از سیاست میشود(از طریق پلیس ساواک،سانسور مطبوعات)رژیم شاه سیاستهای متنوعی که برای جلب و جذب نخبگان به کار میبرد، که زونیس به موارد ذیل اشاره میکند: 1-منصوب کردن افرادی با مقام و منزلت پایین به پستهای مهم و برعکس قرار دادن افراد با مقام و منزلت بالا در پستهای پایین،بر حسب میزان وفاداری به شخص شاه ارتقای افرادی نظیر ارتشبد نصیری چنین مبنایی داشت.
اما نوعا اعضای مجلس و وزرای کابینه از گروههای سنی جوان برگزیده میشدند و این امر باعث گسترش نفوذ تحصیل *وجود هراس و نا امنی شدید،زد و بندهای پشت پرده و شکاف میان هنجارها و ارزشهای مردم و نخبگان از ویژگیهای نخبهگرایی در دولت تامگراست."