خلاصه ماشینی:
[ نقد مخا طب ] نشانة تاریخی درمقام یک ابژه [ نقدی بر نمایشگاه رضا نصرتی در خانة هنرمندان ایران ] رضا قضاوی در نقاشی معاصر نسل جوان ایران ـ البته نه در تمام موارد ـ نشانهها از کلام پیشی میگیرند و عریان و ایستاده بر برهنگی خویش، خود را چونان کالایی سهلالوصول بهمخاطب عرضه میکنند؛ نشانههای تصویری متعدد و بیربطی که با چینشی سطحی و البته بیربط خود را در آشکارگیای هر چه تمامتر بهتماشا میگذارند.
درهرحال، تقلید از نشانههای تاریخی در هنر معاصر ایران در بسیاری موارد بهگونهای است که این نشانهها از فرط نشانهبودن و درنتیجة نمادینشدگی چنان به حد انفجار میرسند که حتی از کلام و بیانمحوری ـ که البته هدف نهایی چنین کاربردهای نشانهای است ـ پیشی میگیرند و ازاینرو تعادل مورد نیاز میان صورت نشانه و بیانگری ناشی از آن را برهم میزنند و منجر به نزول هنرمندانة یکاثر هنری میشوند.