خلاصه ماشینی:
وی درادامه متذکر شد، بهرغم اهمیت شهرهایی چون اصفهان، تهران میراث غنیتری دارد، که متأسفانه از آن غفلت شده و توجه به برگزاری سمپوزیومهایی از این دست میتواند میراث ارزشمندی را برای شهر باقی بگذارد و اضافه کرد: "باید با ساخت آثار جدید و خلاق، هنرمندان بزرگمان را کشف کنیم".
سومینسخنران آقای بهروز دارش بود و با قیاس با رویدادهای مهم هنری دنیا از جمله دوسالانة ونیز، که بیش از صدسال قدمت دارد، به جوان و نوپابودن این رویدادها در ایران اشاره کرد و اهمیت کار و مسیر پیش رو را یادآور شد و ظرفیتهای بالقوة موجود را در ایران برای چنین سمپوزیومهایی ذکر نمود و از این منظر دربارة این سمپوزیوم گفت: "ما در ایران با مجموعهای غنی از سنگ روبهروییم، اما کمتر سابقة سنگتراشی داریم، که امیدوارم این سمپوزیوم تجربة خوبی در این رابطه باشد".
اما، این فضا برای تبدیلشدن به یککارگاه سمپوزیوم کار با سنگ کمبودهایی داشت که شاید یکی از آنها به محدودبودن فضای کلی سایت ارتباط دارد؛ هرچند درحالحاضر بین هرغرفه چهارمتر فاصله داریم تا با توجه به شرایط موجود بیشترین ایمنی را درنظر بگیریم.
با توجه به تعدد سمپوزیومهایی که تاکنون شرکت کردهاید، این سمپوزیوم را چگونه ارزیابی میکنید؟ البته هنوز اول کار است، بااینهمه، همهچیز بهنظر خوب میآید؛ چون سازماندهی خوبی تدارک دیده شده و ابزارهای مناسبی دراختیار هنرمندان قرار گرفته.
درکل، این برج با سرمایة ملی ساخته شده و باید از آن برای جامعه هزینه کرد و به همین دلیل این امکانات دراختیار هنرمندان مجسمهساز قرارگرفته.