خلاصه ماشینی:
1354؛ اسفند؛ با نمایش آثار هنرمندان برجستة فرنگی شروع به کار کرد و شب افتتاح، کمتر از شادی شیرین روزی که ملکه الیزابت در همین حوالی حضور داشت، نبود.
بیانیة آن مبتنی بر حرکتهای اولترامدرن بود از این جمله که علیرغم تمام اختلاف روشهای هنری، برای تجربههایی جمعی در زمینة هنرهای تجسمی به وجود آمده است.
جملات پایانی این بیانیه در کاتالوگ اینگونه بود: «یک نیاز است که افراد گروه آزاد علیرغم تمام اختلاف روشهای هنری خود، به دور هم گرد آمدند.
» همزمان با این نمایش، در گالری شمارة یک آثار هشت نقاش فرانسوی در تماشا بود که مجموعهای بود از رنگ روغن، گرافیک، گواش و تاپیستریهای هارتونگ، سینیه، منسیه، سولاژ، موزیک، پراسینو، زائو ووکی و لوموال.
وقتی که لیلی گلستان در مقابل اینکه گرانترین قیمت تابلو تا آنزمان در ایران را گریگوریان بر آثار خود گذاشته بود، پرسیده بود: «هفتاد هزار تومان!
بهمن؛ ادامة نمایش مارکو گریگوریان بود.