چکیده:
در دوران معاصر، عدم اتخاذ تدبیر مناسب و فقدان عزم بازدارنده عوامل فرسودگی، منجر به افزایش وسعت فرسودگیهای شهری به خصوص در بافتهای کهن شده است. اقدامات اخیر نیز که با عنوان «طرحهای بهسازی و نوسازی بافتهای فرسوده شهری» و همچنین با عناوین «طرحهای ساماندهی»، «طرحهای ویژه بافتهای مسئلهدار» و یا «طرحهای منظر شهری» مطرح میشود، در روند مطالعات خود به بررسی راهکارهای محرک توسعه در بافت مذکور میپردازد و در نهایت با ارائه پروژههایی در مجموعه، آن را به عنوان عوامل محرک در نوسازی، بهسازی و یا توانمندسازی بافت معرفی میکند. بنابراین بررسی و ارزیابی رویکردهای موجود در نوسازی بافتهای فرسوده و عوامل تأثیرگذار بر تحریک توسعه در چارچوب بهسازی و نوسازی اینگونه بافتها هدف این پژوهش است.
خلاصه ماشینی:
"Key words: run down, new structures, inter productive development, development stimulus مقدمه بافت فرسوده، مانند تمامی بخشهای شهر، به مثابه یک «اندام وارة زنده" است که همواره بخشی از آن در اثر عملکرد عوامل مخل طبیعی (خواه بطئی و خواه آنی) و عوامل مخل انسانی (جنگ، سوء مدیریت و...
نمونههایی از بافت فرسوده شهرهای پاریس که در آن ساختارهای جدید به عنوان عامل محرک توسعه در راستای بهسازی و نوسازی بافت و حوزه مجاور آن مطرح میشوند، از نمونههای موفق این امر میباشد که بایستی از نتایج آن بتوان در جهت ایجاد وضعیت مطلوب و راهبرهای توسعه برای بافتهای فرسوده ایران استفاده کرد.
این همان «تئوری مرکز» است که در آن مراکز به عنوان سیستمهای شناختهشده ویژهای، در ایجاد «تحریک توسعه» مجموعه یا کلیتهای وسیعتر-بافت کهن-به عنوان بخشهای فطری و برجسته پدیدار میشود و بهعنوان نتیجة یک کلیت عمل میکنند ((Alexander,1998,p87.
در راستای پیشبرد اهداف طرح ساختارهای جدید میانافزا در بافتهای فرسوده، که همانابهسازی و نوسازی بافت از رئوس اصلی آن است، اقدامات انجامشده بیشتر تحریک توسعه در بافت را مورد توجه قرار داده و از مداخله گسترده در اینگونه بافتها جلوگیری میکند.
باکس در یک بافت فرسوده، پروژههایی اجرا میشوند که میتوانند «محرک توسعه» باشد، اما بایستی به منظور دستیابی به اهداف مطلوب طرح، با شناخت دقیق و بررسیهای متناوب، مناسبترین شیوه در برخورد ساختارهای جدید با بافت فرسوده مورد نظر را انتخاب کرد."