چکیده:
اقتصاد هزینهی مبادلهی ویلیامسون یک نظریه ی بنگاه در اقتصاد نهادی جدید است که تاکنون بسیار برای تحلیل مبادلات اقتصادی به کار رفته و طبق آن تصمیمات ساخت - خرید یا به عبارتی ادغام های عمودی در بنگاه ها تحلیل شده است. نوآوری این مقاله، کاربرد این نظریه برای یک موضوع سیاسی یعنی تشکیل احزاب است. در این راه، مبانی نظریهی انتخاب عمومی (یا نظریهی اقتصادی سیاست) در نقش راهنما عمل می کند. کاربرد اقتصاد هزینهی مبادله برای تشکیل احزاب نیاز دارد نخست، مبادلات بین سیاستمداران با یکدیگر به عنوان واحد نهایی تحلیل انتخابشود، ماهیت ساختارهای تدبیر (انفرادی و حزبی) سیاستمداران برای انجام این مبادلات معرفی شود. ویژگی های این مبادلات یعنی درجهی اختصاصی شدن دارایی ها، نااطمینانی های محیطی و رفتاری و تکرار مبادلات که بر هزینهی هر یک از ساختارهای تدبیر تاثیر دارد، احصا شده و تاثیر محیط نهادی بر هزینه ساختارهای تدبیر تبیین شود. کاربرد این چارچوب برای تشکیل احزاب منتخب در کشورهای آمریکا، ترکیه و ایران نشان می دهد که سیاستمداران آمریکا و ترکیه به دلیل هزینه ی کمتر ساختار حزبی (یا هزینه بیشتر رفتار انفرادی) از احزاب استفاده کرده اند، ولی در ایران به دلیل هزینهی بیشتر ساختار حزبی (یا هزینهی کمتر رفتار انفرادی) از احزاب استفاده بسیار محدودی شده است.
Transaction Cost Economics (Williamson، 1985) is a theory of the firm in New Institutional Economics that has been applied for analysing economic transaction; especially، make-or-buy decisions or vertical mergers in firms. The contribution of this paper is applying this theory for a political issue that is party formation. Transaction Cost Economics links the party formation to the transaction costs of politicians in different governance structures. So، two types of governance structures for political activities were considered: partisan and individual structures. Then، the factors affecting the cost of a politician in both structures were studied in three groups: the attributes of political transactions (asset specificity، uncertainty and frequency)، formal institutions، and informal institutions. The historical evidences are collected about parties in the United States and Turkey show that political institutions in these countries increased politician's costs in individual structure، and they have no choice besides acting in a party structure. But the evidence of political groups in Iran shows that costs of politicians in the party structure is higher than the individual structure. So in Iran، a party which could manage the government has not been formed yet.
خلاصه ماشینی:
كاربرد اقتصاد هزينهی مبادله براي تشكيل احزاب نياز دارد نخست، مبادلات بين سياستمداران با يكديگر به عنوان واحد نهايي تحليل انتخابشود، ماهيت ساختارهاي تدبير (انفرادي و حزبي) سياستمداران براي انجام اين مبادلات معرفي شود.
اقتصاد هزينهی مبادله، نظريهی انتخاب عمومي، ساختارهاي تدبير، اختصاصي شدن دارايي، احزاب، محيط نهادي 1- مقدمه موضوع اين مقاله در حوزهی تشكيل نهادها و مباحث كارايي در توليد و مبادله قرار ميگيرد، زيرا به حزب به عنوان يك بنگاه توليدكننده نگاه ميشود كه خدمات مديريتي براي اركان و سطوح مختلف دولت توليد ميكند.
ساختار احزاب ميتواند يك سامان مناسب براي انجام مبادلات سياسي بين افراد باشد كه به آنها امكان ميدهد تضادها را حلوفصل و از منافع مشترك بهرهبرداري كنند، بنابراين طبق اقتصاد هزينهی مبادله، در اولين گام براي تحليل احزاب بايد مبادلهی اصلي در امور سياسي كه قابل ادغام عمودي و موضوع اصلي تحليل اين مقاله است، مشخص شود.
بنابراين مبادلات سياستمداران با یکدیگر است که طبق اقتصاد هزينهی مبادلهی ويليامسون باید برای تشکيل احزاب به عنوان واحد تحليل انتخاب شود، زيرا اين مبادلات در ساختارهاي تدبير متفاوت قابل انجام است که يکي از آنها احزاب است.
بنابراين اين فرضيه وجود دارد که «هر چه درجهی اختصاصي شدن دارايي در مبادلات سياستمداران با يكديگر بيشتر باشد، احتمال استفاده از ساختار تدبير حزبي بيشتر است».
ويژگيهاي مبادلات شامل درجهی اختصاصي شدن دارايي، به عنوان متغير اصلي، نااطمينانيهاي محيطي و رفتاري و تکرار مبادلات و نيز محيط نهادي شامل قواعد مردمسالاري، قواعد انتخاباتي و قواعد خاص احزاب بر هزينهی سياستمداران در هر يك از اين ساختارهاي تدبير تأثير دارد.
Institutional Economics, University of Wisconsin Press.