چکیده:
رشد بلند مدت اقتصادی، یکی از مهمترین الزامات اقتصادی کشورها جهت رسیدن به توسعه همه جانبه و افزایش رفاه آحاد جامعه می باشد. هدف از این تحقیق، بررسی تاثیر نااطمینانی تولید بر رشد اقتصادی در ایران طی دوره 1390-1344 می باشد. نااطمینانی تولید، تولید ناخالص داخلی، تورم و جمعیت، متغیر های مورد استفاده در این پژوهش می باشند. در این مطالعه، نااطمینانی تولید از طریق مدل های ناهمسانی واریانس شرطی خود رگرسیونی محاسبه شده، سپس تاثیر نااطمینانی تولید بر رشد اقتصادی با استفاده از آزمون هم انباشتگی و مدل خود رگرسیون برداری برآورد می گردند. نتایج حاصل از برآورد نشان می دهد، نااطمینانی تولید موجب کاهش رشد اقتصادی بلند مدت در ایران شده است. این نتیجه با مطالعات برنانکه[1] و پین داک[2] همخوانی دارد. آنها در مطالعات خود به این نتیجه رسیدند که افزایش نا اطمینانی موجب کاهش سرمایه گذاری شده و در نهایت، منجر به کاهش رشد بلند مدت اقتصادی می گردد. سایر نتایج تحقیق نشانگر اثر منفی تورم و اثر مثبت رشد جمعیت بر رشد اقتصادی بلند مدت ایران می باشد.
The long run economic growth is one of the main economic requirements of countries in order to attain comprehensive development and increase the social welfare. This research aims to examine the effect of output uncertainty on economic growth for Iran during 1965-2011. Output uncertainty، gross domestic product، inflation and population are variables under study. In this paper، first، output uncertainty is computed using a generalized auto-regressive conditional heteroscedasticity (GARCH) model and then the effect of output uncertainty on economic growth is estimated though co-integration test and vector auto-regression (VAR). The findings show that output uncertainty reduces the long run economic growth in Iran. This result is in accordance with Bernanke (1983) and Pindyck (1991) studies. They concluded that increase in output uncertainty leads to decrease in both investment and long run economic growth. The findings also indicate the negative and positive effects of inflation and population growth، respectively، on the long run economic growth in Iran.
خلاصه ماشینی:
در شرايط حاضر و با توجه به اجراي طرح تحول اقتصادي و هدفمند کردن يارانه ها و اثرات آن، وضع تحريم هاي اقتصادي اخير توسط ايالت متحده و اتحاديه اروپا، همچنين رکود تورمي در داخل کشور، وضعيت شکننده اقتصاد جهاني پس از بحران مالي سال ٢٥٥٧ و بحران بدهي اخير برخي از کشورهاي اروپايي که نشان دهنده نااطميناني فضاي اقتصاد داخل و بين الملل مي باشد و با توجه به محدود بودن مطالعات داخلي صورت گرفته در اين خصوص، بررسي اثر نااطميناني توليد بر رشد اقتصادي بسيار مهم و حائز اهميت است.
کيدلند و پرسکات مطرح نمودند که تکنولوژي هاي با بازدهي انتظاري بال، ريسک هاي بالتري را به همراه دارند و باعث مي شوند که تخصيص عوامل براي توليد تغيير يابند و نوعي شرايط نامطمئن در کوتاه مدت در جامعه ايجاد شود ولي در بلند مدت، نرخ برگشت سرمايه بيشتر شده و رشد اقتصادي در بلندمدت افزايش مي يابد ( ,Plosser &Long .
آنتيونيو فتس )٢٠٠٢ ,Fatas( معتقد است که نا اطميناني توليد بر بهره وري، سرمايه گذاري و هزينه هاي تحقيق و توسعه (R&D) اثر مي گذارد، که اين متغيرها از عوامل مهم و مؤثر بر رشد اقتصادي در بلند مدت هستند.
همان طور که مشاهده گرديد، اثر نااطميناني بر رشد اقتصادي در برخي پژوهش ها، مثبت و در برخي ديگر، منفي به دست آمده و در تعدادي ديگر از مطالعات نيز نتايج نشان دهنده عدم وجود ارتباط معني دار بين اين دو متغير بوده است.