چکیده:
رابطه جنسی میان پزشک و بیمار از دیرباز به عنوان امری غیراخلاقی تلقی شده است.پزشک در موقعیتی فراتر از بیمار قرار دارد که بیمار اعتماد خود را به وی ارزانی
میکند. تبدیل رابطه درمانی به رابطه جنسی خیانت به این اعتماد است.در میان
روانپزشکانی که در یک مطالعه در آمریکا شرکت کردهاند 1/7 درصد از مردان و 1/3 درصد
از زنان خبر از برقراری رابطه جنسی با بیماران خود دادهاند.اکثری این افراد
گفتهاند که آموزش آنها در این زمینه ناکافی بوده است.پذیرش این واقعیت و توجه به
آن در برنامههای آموزشی دانشگاه ها و آموزشهای رواندرمانی پیامدهای مثبتی در زمینه
پیشگیری از این مطلب خواهد داشت. هدف این مقال بررسی برخی جنبههای مرتبط با این
معضل و ارائه پیشنهاداتی در زمینه برخوردی علمی و منطقی با آن است.
خلاصه ماشینی:
"واژههای کلیدی:روانپزشک، روانشناس، رابطه جنسی، بیمار (1)روانپزشک-دانشگاه علوم پزشکی شیراز-بخش اعصاب و روان برقراری رابطه جنسی با بیمار نه تنها از نظر قانونی بلکه از جنبه اجتماعی نیز امری مطرود بوده از زمان بقراط بر این مطلب تاکید شده است.
احساس عاشقانه از سوی درمانگر نسبت به بیمار یک تحقیق که در مورد روانپزشکان انجام شده نشان میدهد که 65 درصد کسانی که با بیمار خود رابطه جنسی داشتهاند رفتار خود را به احساس عاشقانهشان نسبت دادهاند.
از میان رفتن مرز نیازهای بیمار با نیازهای درمانگر برخی درمانگران چنین احساس میکنند که در زمان کودکی از محبت و توجه کافی برخوردار نبودهاند و امیدوارند که با فراهم کردن محبت و مهر برای بیمار خود پاسخی مشابه از او دریافت کنند و از این طریق بر اعتماد به نفس جریحهدار شده خویش مرهم گذارند."