چکیده:
پس از فروپاشی رژیم بعث در سال ۲۰۰۳ در جریان حمله نیروهای امریکا و متحدانش، شیعیان که به عنوان اصلی ترین گروه اپوزیسیون در این کشور بودند، با موقعیت ویژه ای مواجه شدند. مشارکت درروند بازسازی نظام سیاسی و تدوین قانون اساسی جدید، امکان نقش آفرینی هر چه بیشتر شیعیان در عراق را فراهم کرد. بدین جهت پژوهش حاضر در پی نشان دادن همین ظهور و جهش به سمت قدرت در میان احزاب و گروه های شیعی عراق است. از این رو بررسی نقش و جایگاه مهمترین احزاب و جریانات شیعه در صحنه سیاسی امروز عراق و میزان همگرایی آن ها با جمهوری اسلامی ایران با روش توصیفی - تحلیلی از رسالت های این پژوهش است.
خلاصه ماشینی:
نقش و جایگاه احزاب و گروه های شیعه در عراق با تأکید بر همگرایی با ایران مجتبی میری ١، میثم نوذری ٢ تاریخ دریافت : ١٣٩٧/٠٤/١٠ تاریخ پذیرش : ١٣٩٧/٠٦/٢٥ چکیده پس از فروپاشی رژیم بعث در سال ٢٠٠٣ در جریان حمله نیروهای امریکـا و متحـدانش ، شـیعیان کـه بـه عنوان اصلیترین گروه اپوزیسیون در این کشور بودند، با موقعیت ویژه ای مواجه شدند.
درزمانی که صدام با شیوهای سرکوبگرانه ، جو سنگین رعب و وحشـت در عـراق بـه راه انداخته بود و با سیاست های غیرمذهبی دولت را به شکل ضد اسلامی درآورد بسیاری از شیعیان در قالب حامیان حـزب الدعوه علیه وی جبهه گرفتند(دکمجیان ، ١٣٧٧: ٢٠٣ ) همچنین آیت الله صدر فتوایی صادر کرد که در آن حزب بعـث بـه «شرک و الحاد» متهم شد.
آیت الله حکیم و دیگر رهبران روحانی و غیرروحانی، برای هماهنگ کردن فعالیت های گروه های شیعی کـه در آن زمان به طور چشم گیری افزایش یافته بودند، در سال ١٩٨٢ در تهران و با پشتیبانی حکومت ایران ، «مجلس اعلای انقلاب اسلامی عراق » را تشکیل دادند (فولر، ١٣٨٤: ٢٠٩).
آیت الله سیستانی به جهت جایگاه والای دینی، سیاسی، اجتماعی و علمی بسیار مورد توجه جمهوری اسلامی ایران بـوده است و در همین راستا مسئولین رده بالای نظام همواره در خلال دیدارهای خود با طرف های عراقی، به دیدار این مرجع عالیقدر هم می روند.
همین عامل می تواند زمینه ساز حوزه جدیدی در همگرایی میان ایران و حوزه نجف باشد بـه ایـن معنـا کـه آیت الله سیستانی و پیروان ایشان در عراق می توانند پل ارتباطی جمهوری اسلامی با احزاب و گروه های سـنی، مسـیحی، کرد، ترکمن ، ایزدی و ...