چکیده:
میرچا الیاده، اسطورهشناس و دینپژوه رومانیایی معاصر، در کشور خود به عنوان یک داستاننویس برجسته شناخته میشود؛ بیان مباحثی توسط او چون گذار از زمان خطیـتاریخی به زمانِ قدسی و ورود به لحظۀ ازلی و نوزایی، بخشهایی ناشناخته از اساطیر کهن را برای بشر امروزی قابل درک کرد. وی نگارش و خوانش داستان را راهی برای گذر از زمانِ پراضطراب خطیـتاریخی و ورود به زمانِ بیاضطراب و آرام قدسی میداند. بررسیِ یکی از آثار داستانی خود الیاده، دوازده هزار رأس گاو فرصتی است برای دستیافتن به یک شیوۀ روایتگری ویژه و تحلیل زمان در آن از دیدگاه پژوهشهای اسطورهشناختی. در این شیوۀ روایتگری، داستان با یک زمانِ دَوَرانی ـ در بخشهایی که اضطراب قهرمان به بالاترین حد میرسد ـ به یاریِ گونهای گذشتهنگری، او را وارد زمان قدسی میکند. داستان در فضای پر اضطرابِ جنگ و بمباران بخارست رخ میدهد و نویسنده از خلال روایت این داستان میکوشد زمانِ اضطرابزای تاریخ را به بازی بگیرد و با تاریخستیزی در بستر درکی اساطیری از زمان، یأس را در میانۀ روایتی ویژه، به امید تبدیل کند.
Mircea Eliade, Romanian contemporary mythologist and historian of religion, is recognized as a prominent writer in his country; He believed that Issues such as the transition from linear- historical time to sacred time can be understood by the unknown parts of ancient mythology for today's mankind. Eliade's "Twelve Thousands of cows" is an opportunity to explore a particular narrative style and analyze Time from a mythological perspective. The present study provides an opportunity to understand one of the narrative techniques of time that Eliade himself first found in mythology and used in his story, self-conscious or unconscious. The plot of the story is in the story of a history of historical anxiety, war and bombardment of Bucharest, and the writer tries to challenge the anxious time of history and by historizing in the context of mythological understanding of time, changed despair to hope in the midst of a special narration.
خلاصه ماشینی:
بررسي گذراي آثار داستاني الياده اثبات ميکند که اين شيوة روايتگري زمان در دوازده هزار رأس گاو اتفاقي رخ نداده است و ذهن الياده مدام درگير رسيدن به يک شيوة روايت زمان به سبک اساطير، يعني دوراني بوده است ؛ البته بايد پذيرفت که ذهن انسان ، توانايي ازلي اسطوره سازياش را همواره صرف ادبيات و هنر کرده و شخصيت ها، زمان ها، مکان ها و رويدادهاي آثار ادبي، خود تبديل به گونه اي اسطورة جديد ميشوند (رؤيايي، ١٣٩٤: ٩١)؛ اما آن چه آثار داستاني الياده را متفاوت ساخته ، ذهنيت اسطوره پژوه اوست که با وارد ساختن هوشيارانۀ کارکردهاي اسطوره به رمان ، آن را ويژه ساخته .
افزون بر کتاب ياد شده ، در کتاب هاي ديگري نيز به گونه اي اشاره وار به شرح روايت اسطوره اي از ديدگاه الياده پرداخته شده است که از آن جمله ميتوان به Sacred Narrative: Readings in the Theory of Myth اشاره کرد که در بخشي با عنوان تاريخ مقدس ١١، علاوه بر توضيح کليات ديدگاه الياده ، برخي از مقالات مرتبط با روايت تاريخي ـ اسطوره اي از ديدگاه الياده نيز معرفي شده است (١٣٧ :١٩٨٤ ,Dundes ).