خلاصه ماشینی:
مؤلف،داستانهای پارسی را دو گونه میداند؛یکیآنها که نخست فارسی بوده و پس از پیروزی تازیان برایرانیان،وارد زبان عربی شده است.
گذشته از موارد فوق،این کتاب از چند نظر ارزشمنداست و قابل توجه است:نخست این که از معدود آثاریاست که سالها پیش از مرحوم دهخدا(حدود اوایل سال1284 هجری شمسی)به فارسی نگاشته شده و حتیدهخدا نیز این ماخذ مهم را ندیده است.
سوم این که مؤلف در حدود یک قرن پیش با تسلطکامل به پارسی سره نوشته است و اشتباهات رایج نثرقاجار،حتی دورۀ بعد در آن وجود ندارد.
وی دربارۀ ترجمههایی که در دست دارد،افزود:کتابی با عنوان داستان شعر و نثر معادل عربیقصه الشعر و النثر را که نوشته دکتر طه حسین است دردست دارم.
این کتاب سرگذشت اجمالی تحولاتی استکه در شعر و نثر عربی به وجود آمده است.
این کتاب به صورت مجموعه گفتارهاییاست که دکتر طه حسین در دهه 70 ایراد کرده و بصورتکتاب تدوین شده است.