چکیده:
رشد و تکامل تاریخنگاری در اسلام مرهون تلاش و جدیت مورخان در مناطق مختلف اسلامی بود و در این میان
تاریخنگاران عراقی نقش مهم هم در مراحل شکلگیری تاریخنگاری و هم تکامل شیوههای آن داشتند. ابومخنف
ازدی یکی از بزرگترین مورخان عراق در قرن دوم هجری است او از موقعیت برتر قبیله ازد و خاندان مخنف بهرهور
بود و با اهتمام فراوان و واقعنگری به ثبت و ضبط رویداهای تاریخی بخصوص درباره عراقیان و شیعیان و خوارج
پرداخت و توانست با عرضه آثاری درخشان و مهم در حفظ هویت تاریخی جامعه اسلامی و عناصر برجسته آن گامهای
بلندی بردارد.
خلاصه ماشینی:
"ابو مخنف در برخی از آثارش مانند کتاب مصعب بن زبیر و ولایته العراق (ابن ندیم، همان؛ نیزنک : بلاذری، چهارم، 2/155-157، 159، 162-164، پنجم/ 336-334، 350-352؛ طبری، 3/483-497)، کتاب باجمیرا و مقتل ابن الاشعث (نام بخش اول این کتاب در الفهرست ابن ندیم یا حمیرا ضبط شده است و یاقوت آن را به «باخمراء» تصحیح کرده: معجم الادباء، 17/42، اما با ماجرای مقتل بن الاشعث یا همان محمد بن اشعث مقتول در سال 64ق ارتباطی ندارد و صورت صحیح آن باجمیرا است که نام اردوگاه مصعب بن زبیر در عراق در جنگ با عبدالملک مروان بوده است، نک :بلاذری، همان، 5/336-337؛ یاقوت، معجم البلدان، 1/314؛ طبری، 4/520)، کتاب یزید بن مهلب و مقتله بالعقر (ابن ندیم، همانجا؛ کتبی، همانجا) و کتاب حدیث روستقباذ (1) (در کتاب ابن ندیم به حدیث روستقبان تصحیف شده است ولی روستقباذ درست به نظر میرسد، نک : یاقوت، همان؛ کتبی، همان؛ میتوان مطلب مربوط به آن را در طبری یافت، نک : همان 3/551) نشان میدهد که او گزارشهای فراوان و آثار متعددی به عراق اختصاص دادهاست."