چکیده:
افزایش تمایل شرکتها به اتخاذ راهبردهای تنوع طی چهار دهه گذشته سبب شده است تا شرکتهای بزرگ چند کسب و کاره رشد کنند. ضرورت آگاهی از مسائل مدیریتی در چنین سازمانهایی تحقیقات بسیاری را پیرامون آنها شکل داده است. یکی از نتایج مهم در این تحقیقات، اهمیت اجرای تنوع در ایجاد ارزش برای شرکتها و مدیریت روابط درونی آنها است. یکی از مکانیزمهای پرکاربرد در اجرای راهبردهای تنوع، توسعهدرونی از طریق ایجاد واحدهایمستقلجدیدی است که شرکت مادر سهامدار عمده آنها بشمار میآید. هدف اصلی این پژوهش مطالعه مکانیزمهای ایجاد ارزش در توسعه درونی با استفاده از این روش است. زمانی که این روش به عنوان یکی از راهبردهای توسعه در سطح شرکت به کار گرفته شود، انتظار میرود که بتواند برای واحدهای جدید کسب و کار شرکت ، ایجاد ارزش کند. با این توضیح که این بار عوامل ایجاد ارزش از نگاه شرکتهای فرعی و با استفاده از رویکرد رابطهای مورد مطالعه قرارگرفته و بهطور خاص، در صنعت پتروشیمی ایران آزمون شده است.
خلاصه ماشینی:
"با توجه به یافتههای فوق این سوالات پیش میآید که آیا دسترسی به منابع خاص یا دانش تخصصی شرکت مادر، در مراحل مختلف عمر شرکتهای فرعی نقشهای متفاوتی در افزایش توانایی آنها در کسب مزیت راهبردی دارند؟ یا اینکه با توجه به اهداف راهبردی خاص هر شرکت، از اثربخشی متفاوتی برخوردارند؟ و آیا زمینههای لازم برای استفاده بهینه از این منابع فراهم شده است ؟ آگاهی از نکات ذیل بهعنوان یافته های مورد تأکید تحقیقات پیشین، میتواند در یافتن پاسخ مناسب برای این سوالات به ما کمک کند.
در این تحقیق ، ارتباط بین سه منبع رابطهای که شرکت مادر نقش عمدهای در تأمین آنها میتواند داشته باشد ، با ایجاد ارزش یا کسب مزیت راهبردی شرکتهای فرعی و همچنین، نقش تسهیلکنندگی دو عامل دیگر جهت تسهیل دسترسی به این منابع رابطهای مورد بررسی قرار گرفته است.
دو عامل دیگر، یعنی دسترسی به منابع خاص و دانش تخصصی شرکت مادر (علیرغم تأکید مدیران شرکتهای فرعی بر اهمیت آنها) همبستگی معناداری را با کسب مزیت راهبردی این شرکتها نشان ندادهاند.
در این بررسی همچنین مشخص شد که مکانیزمهای رسمی نظارت و هماهنگی تنها در تسهیل دسترسی به منابع خاص و مکانیزمهای غیر رسمی در هموارسازی دسترسی به دانش تخصصی علاوه بر منابع خاص، نقش داشته است ولی هیچیک از این دو مکانیزم ارتباط معناداری را با میزان دسترسی شرکتهای فرعی به قابلیتهای مکمل شرکت مادر نشان نداده است .
از سوی دیگر، علیرغم عدم تأیید ارتباط مثبت میان دسترسی به منابع خاص و دانش تخصصی شرکت مادر با کسب مزیت شرکتهای فرعی، میزان و اهمیت حمایتهای شرکت مادر در این دو زمینه در مراحل اولیه عمر شرکتهای فرعی مورد تأیید و تأکید مدیران آنها بوده است."