چکیده:
این مقاله ضمن مروری گذرا بر پیشینه آموزش کتابداری و اطلاعرسانی و بیان وضعیت
کنونی آن، سعی دارد به بازسازی الگوی کتابدار حرفهای بپردازد.این الگو که به کمک
واقعگرایی، توجه به شواهد و نتایج تحقیق، و مشاهده علمی به دست میآید، در تدوین
برنامه آموزشی کارآمد مؤثر خواهد بود.در پایان نتیجه گرفته میشود که برنامههای
آموزشی باید توانایی تربیت دانشجویانی را داشته باشند که از عهده تولید اطلاعات
علمی، و عرضه و اشاعه آن بر آینده و از علم تولید شده توسط دیگران به خوبی استفاده
کنند و اطلاعات جدیدی عرضه نمایند.
خلاصه ماشینی:
"ملویل دیوئی در تاریخ کتابداری دنیا چهرهای شاخص است نه به خاطر نهادهایی که به وجود آورد مانند اولین مدرسه کتابداری یا در به وجود آمده آنها سهمی عمده (1) izzinap oinohtnA ris (2) sirraH (3) rettuC immA seirahC (4 ) mantuP trebreH (5) droffopS dnaR htrowsniA داشت مانند انجمن کتابداران امریکا؛بلکه او بنیانگذار این تفکر در جامعه امریکایی بود(هنوز شرایط قرن نوزدهمی آن با کشورهای زیادی در قرن بیست و یک قابل مقایسه است)که کتابداری و اطلاعرسانی با پیشرفتی قابل ملاحظه شرایط آن را پیدا کرد که دارای آموزش حرفهای باشد و سازمانی حرفهای نیز مانند دیگر سازمانهای حرفهای که تعداد آنها در آن دوران در ایالات متحده کم نبود مانند انجمنهای حرفهای پزشکا و مهندسان، برای خود داشته باشد.
دوره کارشناسی ارشد کتابداری و اطلاعرسانی در 1365 علیرغم اینکه هنوز تعداد زیادی از کتابخانهها به ویژه کتابخانههای دانشگاهی و اختصاصی، نظام کتابخانههای خود را از نظامهای دستی به رایانهای تغییر نداده بودند و همچنین امکانات رایانهای شدن به طور مطلوب در اختیار بسیاری از کتابخانهها نبود، کمیته برنامهریزی ضرورت توجه به موج جدید را که فناوریهای نوین اطلاعاتی موجب آن شده بود احساس نمود.
این روند نارضایتیهایی به دنبال داشت که موجب شد اخیرا شورای عالی برنامهریزی به دانشگاههای بزرگ یعنی آنهایی که دارای هیئت ممیزه مرکزی هستند مانند دانشگاه شیراز، اختیارات برنامهریزی به ویژه برای دورههای پائینتر اختیارات محدودتری به دانشگاهها داده شده است و درباره دروس عمومی که نارضایتیهای زیادی نسبت به آنها وجود دارد هنوز شورای عالی برنامهریزی هر گونه تجدید نظر را در انحصار خود دارد."