خلاصة:
اینترنت به دلیل گستردگی ، به راحتی قابل دسترس بودن، ارزان بودن، امکان ارتباط برقرارکـردن با سرتاسر جهان به مانند دنیایی بی انتها است و نقشـی کلیـدی در توسـعه و تخریـب کشـورها دارد. اگر ازآن در جهت صلح و امنیت اقتصـادی و ارتباطـات مثبـت و قانونمنـد اسـتفاده شـود، تکنولوژی بسیارخوب برای کشورها محسوب می گردد، ولی اگرازآن درجهت مخـالف ، همچـون نقض حریم خصوصی افراد، نقض حقـوق مالکیـت فکـری، تـوهین و افتـرا، تخریـب کامپیوترهـا ونرمافزارها استفاده شود، اثر معکوس خواهد داشت . برای بهره بردن هرچه بهتر از ایـن دنیـای جدید، طرح یک چارچوب قانونی جدید یا هماهنگ کـردن قواعـد موجـود بـا نیازهـای ایـن فضـا ناگزیر به نظر می رسد. در این مقاله ، الگوهای پذیرفته شده جامعه حقـوقی بـه عنـوان چـارچوبی برای قاعدهمند کردن اینترنت ، در ایران، انگلستان و آمریکا مورد بررسی قرار مـی گیـرد. در ایـن راستا حقوق بین الملـل بـه واسـطه ویژگـی هـای منحصـر بـه فـرد بـیش تـرین تناسـب را بـرای قانونگذاری در این حیطه دارد. این بررسی ها در نهایت ما را به هدف رسیدن بـه یـک چـارچوب حقوقی مناسب برای داشتن اینترنت قاعدهمند نزدیک می سازد. فضای مجازی، قانونمند کردن اینترنت ، حقوق بین الملل ، خود تنظیمی
ملخص الجهاز:
"مسأله دیگر این است که معاهدات چندجانبـه بـرای ایجـاد قواعـد مشـخص وجزئـی جهت تنظیم اینترنت مناسب نیستند؛ زیرا جریان شکل گیـری معاهـده بسـیار کنـد بـوده، برای یک معاهده هیچ بعید نیست که سالهـا بعـد از انتقـادش، اجـرا شـود و ایـن بـرای فضای مجازی مشکل ساز خواهد بود؛ زیرا تکنولوژی در حال پیشـرفت و هـر روز در ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ 1.
در این مقاله برای تنظیم حقوق فضای مجازی چند راهکار بیان شده است که یکی از آنها ارائه نقشه راه برای حل مسائل حقوقی در فضـای مجـازی اسـت کـه شـیوه اول، اعمال عین قواعد و اصول حقوق سـنتی و شـیوه دوم، تعمـیم و بسـط قواعـد و اصـول حقوقی سنتی با توجه به ماهیت فضای مجازی یا تأسیس فرضیه های حقـوقی و شـیوه سوم، تغییر ماهوی مبـانی سـنتی ویـا تأسـیس بنـای حقـوقی جدیـد اسـت .
به نظر می رسد با توجه به این که اینترنـت محـدود به یک مرز خاص نیست و متعلق به تمام جهان و حق همه انسانها اسـت ، تنهـا روشـی که این ویژگی را در خود دارد که تمام دولت ها را به یک نهاد قانونگذاری مستقل تبـدیل کند و اینترنت را قانونمند سازد، سازمان بین المللی است که در ایـن حـوزه هـیچ نهـادی معتمدتر از سازمان ملل نخواهد بـود؛ بـه شـرط آنکـه عـدل و انصـاف در مـورد همـه دولت ها به صورت یکسان اجرا شود."