خلاصة:
هدف پژوهش حاضر تعیین اثر ترکیب تمرین مقاومتی ویژه و معمول شنا بر عملکرد شنای قورباغه نوجوانان پسر بود. 20 شناگر پسر تیم امید استان البرز با میانگین و انحراف استاندارد سنی 1±13، وزن 02/1±65/50 کیلوگرم و قد 91/4±8/159 سانتی متر در این پژوهش مشارکت داشتند. آزمودنی ها پس از آزمون گیری اولیه در متغیرهای عملکردی (رکورد 50 متر قورباغه)، تکنیکی (تعداد استروک) و قدرتی (قدرت عضلات راست کننده ستون فقرات)، به صورت تصادفی به دو گروه تجربی (ترکیب تمرین مقاومتی ویژه و معمول) و گروه کنترل (تمرین معمول) تقسیم شدند. یک هفته تمرین آشناسازی به منظور سازگاری استفاده از جلیقه برای تمرین مقاومتی انجام شد و سپس پروتکل تمرینی به صورت سه روزدرهفته و به مدت شش هفته اجرا شد. تمرین شامل 15 دقیقه گرم-کردن و هشت تکرار مسافت 50 متری شنای قورباغه با فواصل استراحتی یک دقیقه بین تکرارها، در دو گروه تمرینی (با استفاده از جلیقه تمرینی) و گروه کنترل (بدون استفاده از جلیقه تمرینی) بود. در پایان، دوره تمرینی پس آزمون، متناسب با پیش آزمون به عمل آمد. از آزمون کلموگروف– اسمیرنوف (KS) جهت تعیین طبیعی بودن توزیع داده ها، از آزمون تی همبسته جهت تعیین تغییرات درون گروهی و از تحلیل کوواریانس برای مقایسه تفاوت بین گروهی در دو گروه استفاده شد. نتایج نشان داد هرچند عملکرد شنا در هردوگروه بهبود معناداری داشته است(05/0 p≤)، تفاوت معناداری در رکورد شنا، تعداد استروک و قدرت عضلات بین دو گروه وجود نداشت (05/0 p≥). در توجیه آن شاید بتوان به حرفه ای نبودن آزمودنی ها یا پایین بودن شدت تمرین مقاومتی استناد کرد.
ملخص الجهاز:
"روش شناسی ٢٠ شناگر پسر تیم امید استان البرز با میانگین و انحراف استاندارد سنی ١±١٣، وزن ١/٠٢±٥٠/٦٥ کیلوگرم و قد ٤/٩١±١٥٩/٨ سانتیمتر، که سابقه مشارکت در رقابت های شنای سرعتی استانی را داشتند، در پاسخ به فراخوان همکاری، داوطلبانه اعلام آمادگی کردند و پس از پرکردن پرسش نامه سابقه پزشکی ورزشی، برای بررسی از میزان سابقه ورزشی و ابتلا نبودن به بیماریهای خاص و سنجش وزن و قد (ترازوی دیجیتالی و قدسنج مدل سکا ساخت آلمان ) برای اجرای پیش آزمون در استخر دانشگاه خوارزمی حاضر شدند و پس از آزمون گیری اولیه از متغیرهای عملکردی (رکورد ٥٠ متر قورباغه با استفاده از زمان سنج Q&Q ساخت کشور چین با دقت اندازه گیری ٠/٠١ ثانیه )، تکنیکی (تعداد استروک با استفاده از دوربین فیلم برداری کانون ساخت ژاپن ) و قدرتی (قدرت عضله مربع کمری با استفاده از دستگاه نیروسنج عضله پشت ١، به طور تصادفی به دو گروه ١٠ نفره : گروه تجربی (ترکیب تمرین مقاومتی و معمول ) و گروه کنترل (تمرین معمول به علاوه حجم تمرین مقاومتی بدون اعمال مقاومت ) تقسیم شدند.
نتیجه گیری در جمع بندی کلی میتوان گفت که در پژوهش حاضر، اگرچه نتایج حاصل از متغیرهای میزان استروک و قدرت عضلانی که در تعیین عملکرد شنا از عوامل مهم قلمداد میشوند، ازنظر آماری معنادار نبودند و میزان تفاوت رکورد ٥٠ متر نیز بین دو گروه معنادار نبود، به هرحال باید به این نکته توجه کرد که صرف نظر از معناداری آماری، افزایش غیرمعنادار در نتایج گروه تجربی نسبت به گروه کنترل هم میتواند بسیار ارزشمند باشد؛ زیرا گاهی اختلاف در چندصدم ثانیه سرنوشت توزیع مدال های شناگران را تعیین کند."