خلاصة:
تجزیه و تحلیل روند اشتغال و ساختار آن در سطح کشور و مناطق مختلف آن، مستلزم شناخت دقیق استعدادها و توان بالقوه بخش ها و ترکیب آن در مناطق است تا بتوان برنامه ریزی و اشتغال زایی متوازن و متعادلی را در هر یک از بخش ها و مناطق، محقق ساخت. اشتغال همواره از دغدغه های اصلی سیاستگذاران اقتصادی بوده است و اشتغال و به طور کلی نیروی انسانی در مسائل اقتصادی جایگاه ویژه ای داشته و دارد.
در این تحقیق با استفاده از دو مدل اقتصاد پایه و اقتصاد منطقه ای تغییر مکان سهم و با به کارگیری آمار سرشماری نفوس و مسکن سال های 1375 و 1385 به بررسی علل رشد متناسب یا نامتناسب شاغلان استان کرمانشاه نسبت به کل کشور و تعیین بخش های پایه اقتصادی در استان کرمانشاه پرداخته شده است. نتایج حاصل، بیانگر رشد نامتناسب شاغلان استان کرمانشاه نسبت به شاغلان کشور در دوره مورد بررسی بود و مدل تحلیل تغییر – سهم، علل این عدم تناسب را تغییرات رقابتی و ساختاری منفی بیان می کند. برآور مدل اقتصاد پایه نیز بخش های کشاورزی و خدمات و زیر بخش ساختمان را به عنوان بخش های پایه ای مشخص می کند. تغیرات ضرایب LQ (نسبت مکانی) در طول زمان، حاکی از رشد سریع و نامتوازن بخش خدمات استان و گویای کاهش مزیت بخش صنعت و افزایش مزیت بخش کشاورزی در جذب شاغلان است. این تغییرات به دلیل فقدان فعالیت های اشتغال زای مولد اقتصادی در استان ایجاد شده که موجب رشد بی رویه بخش خدمات، در استان کرمانشاه گردیده است.
Analysing employment structure throughout different parts of Iranian economics requires precise recognition of talents and potentials of each economic sector. This will help policy makers to plan for a balanced employment situation in each sector. In Iran، like any other country employment is the most important issue for the state policy makers. In this study، Location Quotient (LQ) and Shift Share (SS) Models to national census statistics of years 1996 and 2006 is utilized to evaluate role of each economics sectors in national employment and likely causes of inappropriate employment growth in Kermanshah province as compared to the rest of the county. SS model indicates this asymmetry is due to competitive changes and unusual economical structure. According to the basic economical model assessment، agriculture، service and civil sectors are recognized as the basic economical sectors in Kermanshah province. Coefficient changes in location quotient during the mentioned period reveals that service sector had the fastest but unbalanced growth during the period studied. Furthermore، LQ shows advantage decrease in industrial section while agricultural section had the highest advantage in attracting employment. These changes are due to lack of insufficient investment in labour intensive activities that resulted in inappropriate growth of service section in the province.