خلاصة:
هدف: هدف پژوهش تعیین ویژگی های روان سنجی نسخه فارسی مقیاس تجربه زمانی لذت بود.
روش: روش پژوهش ارزشیابی از نوع آزمون سازی و جامعه آماری دانشجویان دانشگاه های شاهد، تهران و علوم پزشکی آزاد واحد تهران به تعداد 46000 نفر بود که از میان آن ها 521 نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و پرسشنامه های افسردگی بک، استیر و براون (1996) و هراس اجتماعی کانر، دیویدسون، چرچیل، شروود، فوآ و ویزلر (2000) توسط آنها تکمیل شد. برای تعیین اعتبار مقیاس، اعتبار سازه از طریق تحلیل عاملی اکتشافی و تاییدی، اعتبار همگرا از طریق همبستگی محاسبه و نیز پایایی از طریق ضریب آلفای کرونباخ و ضریب پایایی بازآزمایی محاسبه شد. یافته ها: نتایج تحلیل عاملی اکتشافی حاکی از وجود سه عامل لذت پایانی، انتظاری انتزاعی و انتظاری بافتاری بود. نتایج تحلیل عاملی تاییدی، موید ساختار به دست آمده در تحلیل عاملی اکتشافی و برتری آن بر ساختار دو عاملی پرسشنامه اصلی یعنی لذت پایانی و لذت انتظاری در نمونه ایرانی بود و χ2 نسبی= 47/1، ریشه دوم مربعات خطای برآورد= 04/0، شاخص برازش تطبیقی= 95/0، شاخص نیکویی برازش= 94/0، شاخص نیکویی برازش تعدیل شده = 90/0 به دست آمد. ضریب آلفای کرونباخ کل مقیاس و عامل های تشکیل دهنده آن در دامنه 62/0 تا 82/0 و ضریب پایایی بازآزمایی در دامنه 71/0 تا 93/0 قرار داشت. همچنین این مقیاس همبستگی منفی معنادار، اما ضعیفی را با پرسشنامه های افسردگی بک، از مقدار 12/0- =r، 006/0=P تا 21/0-=r، 0001/0=P و هراس اجتماعی کانر، از مقدار 13/0- =r، 002/0=P) تا 21/0-=r، 0001/0=P نشان داد. نتیجه گیری: نسخه فارسی مقیاس تجربه زمانی لذت پایایی و اعتبار مناسبی دارد و در جامعه دانشجویان ایرانی قابل استفاده است.
ملخص الجهاز:
consummatory anhedonia ٥٩٨ فصلنامه علمي-پژوهشي روان شناسي کاربردي/ ١١(٤پياپي٤٤)/ زمستان ١٣٩٦ به رغم وجود زيرگونه هاي مختلف احساس لذت (تريدوي و زالد، ٢٠١١؛ ٢٠١٣)، ابزارهاي خودگزارشي رايج براي سنجش آن مانند مقياس بيلذتي چاپمن ١ ١٩٧٦، مقياس لذت فاوست - کلارک ٢ ١٩٨٣ و مقياس لذت اسنيث - هاميلتون ٣ ١٩٩٥، لذت را سازه اي تک بعدي در نظر ميگيرند و بيشتر به بعد پاياني لذت توجه ميکنند (گارفيلد، کاتن ، و لابمن ، ٢٠١٦؛ چان ، شي، لاي، وانگ ، وانگ ، و کرينگ ، ٢٠١٢).
در اين راستا مقياس تجربه زماني لذت به عنوان تنها ابزار موجود براي بررسي تجربه لذت که بين دو مؤلفه انتظاري و پاياني تمايز قائل ميشود و ميتواند امکان ارزيابي جداگانه مؤلفه هاي يادشده را براي پژوهشگران حوزه آسيب شناسي فراهم آورد، حائز اهميت و شايسته توجه است .
آيا مقياس فارسي تجربه زماني لذت از اعتبار و پايايي مناسبي در نمونه ايراني برخوردار است ؟ روش جامعه آماري مطالعه حاضر دانشجويان دانشگاه هاي شاهد، تهران و علوم پزشکي آزاد اسلامي واحد تهران در سال تحصيلي ٩٥-١٣٩٤ در مجموع به تعدا ٤٦٠٠٠ نفر بود.
در نسخه فارسي آلفاي کرونباخ ، ضريب اسپيرمن -براون و پايايي بازآزمايي براي اين پرسشنامه به ترتيب ٠/٩٧، ٠/٩٧ و ٠/٨٢ و نيز اعتبار همگرا ٠/٦٤ تا ٧٨/ ٠ گزارش شده است (حسن وند عموزاده ، باقري، و شعيري، ١٣٨٩).
به منظور بررسي اعتبار همگراي نسخه فارسي ١٦ عبارتي مقياس تجربه زماني لذت ، همبستگي آن با پرسشنامه افسردگي بک (١٩٩٦) و هراس اجتماعي کانر (٢٠٠٠) محاسبه شد که نتايج آن در جدول ٣ آمده است .