خلاصة:
در فضای پیوسته در حال تغییر، نظامهای آموزشی و تربیتی عهدهدار پیشرفت و توسعه آینده کشور هستند، یکی از مواردی که توجهات زیادی را در آموزش به خود جلب کرده سلامتی و داشتن مهارتهای بنیادی در دانشآموزان هستند. این مطالعه با هدف کاربردی در آموزشوپرورش، بر اساس روش نیمه آزمایشی با طرح پیشآزمون-پسآزمون با گروه کنترل به بررسی تأثیر تلفیق درس تربیتبدنی با درس ریاضی بر یادگیری مهارتهای بنیادی دانشآموزان پرداخته است. جامعه آماری تمام دانشآموزان دختر پایه دوم ابتدایی به تعداد 2000 نفر در سال تحصیلی 97-1396 بودند که با استفاده از روش نمونهگیری خوشهای مرحلهای، نمونهای 30 نفری از دانشآموزان دختر پایه دوم ابتدایی شهرستان خوی بهعنوان شرکتکننده استفاده گردید. در راستای هدف پژوهش، دانشآموزان گروه آزمایش (15 نفر)، فعالیتهای تربیتبدنی بهصورت تلفیقی با درس ریاضی انجام دادند، درحالیکه دانشآموزان گروه کنترل (15 نفر) فقط با همان روش سنتی درس ریاضی را خواندند. این پژوهش در قالب 10 جلسه 45 دقیقهای و هفتهای یکبار انجام گرفت. برای جمعآوری دادهها از آزمونهای آمادگی جسمانی شامل استقامت قلبی و تنفسی، انعطاف-پذیری، سرعت و تعادل (هادوی، 1388)، کتاب راهنمای ارزشیابی توصیفی دوم دبستان (احمدی، 1390)، آزمون ریاضی از کتاب راهنمای ارزشیابی توصیفی دوم دبستان (آزمون، 1391) و تکنیکهای ارزشیابی اسمیت (1997) استفاده گردید. تحلیل آماری دادهها به کمک آزمون یومن ویتنی و تی مستقل بیانگر این بود که عملکرد در مهارتهای بنیادی گروه آزمایش با سطح تفاوت آماری 05/0>p در پایان دوره بهتر از گروه کنترل بود. این یافتهها میتواند پیامدهای قابلتوجه نظری و کاربردی برای تلفیق درس تربیت-بدنی با درس ریاضی بر روی مهارتهای بنیادی دانشآموزان داشته باشد.
در فضای پیوسته در حال تغییر، نظامهای آموزشی و تربیتی عهدهدار پیشرفت و توسعه آینده کشور هستند، یکی از مواردی که توجهات زیادی را در آموزش به خود جلب کرده سلامتی و داشتن مهارتهای بنیادی در دانشآموزان هستند. این مطالعه با هدف کاربردی در آموزشوپرورش، بر اساس روش نیمه آزمایشی با طرح پیشآزمون-پسآزمون با گروه کنترل به بررسی تأثیر تلفیق درس تربیتبدنی با درس ریاضی بر یادگیری مهارتهای بنیادی دانشآموزان پرداخته است. جامعه آماری تمام دانشآموزان دختر پایه دوم ابتدایی به تعداد 2000 نفر در سال تحصیلی 97-1396 بودند که با استفاده از روش نمونهگیری خوشهای مرحلهای، نمونهای 30 نفری از دانشآموزان دختر پایه دوم ابتدایی شهرستان خوی بهعنوان شرکتکننده استفاده گردید. در راستای هدف پژوهش، دانشآموزان گروه آزمایش (15 نفر)، فعالیتهای تربیتبدنی بهصورت تلفیقی با درس ریاضی انجام دادند، درحالیکه دانشآموزان گروه کنترل (15 نفر) فقط با همان روش سنتی درس ریاضی را خواندند. این پژوهش در قالب 10 جلسه 45 دقیقهای و هفتهای یکبار انجام گرفت. برای جمعآوری دادهها از آزمونهای آمادگی جسمانی شامل استقامت قلبی و تنفسی، انعطاف-پذیری، سرعت و تعادل (هادوی، 1388)، کتاب راهنمای ارزشیابی توصیفی دوم دبستان (احمدی، 1390)، آزمون ریاضی از کتاب راهنمای ارزشیابی توصیفی دوم دبستان (آزمون، 1391) و تکنیکهای ارزشیابی اسمیت (1997) استفاده گردید. تحلیل آماری دادهها به کمک آزمون یومن ویتنی و تی مستقل بیانگر این بود که عملکرد در مهارتهای بنیادی گروه آزمایش با سطح تفاوت آماری 05/0>p در پایان دوره بهتر از گروه کنترل بود. این یافتهها میتواند پیامدهای قابلتوجه نظری و کاربردی برای تلفیق درس تربیت-بدنی با درس ریاضی بر روی مهارتهای بنیادی دانشآموزان داشته باشد.
In a constantly changing environment, education and training systems are responsible for the future development and development of the country, one of the things that has attracted much attention in education is the health and basic skills of students. Given the importance of basic skills and the rarity of studies related to physical education integration in other courses, this study uses a quantitative research in a quasi-experimental design to investigate the effect of integrating physical education course with math lesson on learning skills. Students fundamentals. For this purpose, using cluster sampling method, a sample of 30 female second grade elementary school students in Khoy city was used as the participants. For the purpose of the study, the students in the experimental group (n = 15) performed the physical education activities in combination with the math lesson, while the control group (n = 15) students studied in the same traditional way. The study was performed for ten weeks, each 45 minutes. Statistical analysis of data using the Mann-Whitney U test and independent t-test indicated that performance in the basic skills of the experimental group was better than the control group at the end of the period. These findings can have significant theoretical and practical implications for the integration of a physical education lesson with mathematics into the students' fundamental skills.
ملخص الجهاز:
اين مطالعه با هدف کاربردي در آموزش وپرورش ، بر اساس روش نيمه آزمايشي با طرح پيش آزمون -پس آزمون با گروه کنترل به بررسي تأثير تلفيق درس تربيت بدني با درس رياضي بر يادگيري مهارت هاي بنيادي دانش آموزان پرداخته است .
نتايج مثبت اجراي برنامه درسي تلفيقي در سه مرحله : ١) مهارتي: الف - کمک به دانش آموزان در کاربرد مهارت ها، ب - تقويت کسب مهارت هاي علمي سطح بالا (نزاکت و فتحي، ١٣٩٨)؛ ٢) نگرشي: الف - افزايش رغبت به يادگيري در سطح و عمق ، ب - پرورش روحيه همکاري بين دانش آموزان (مظفري، ١٣٨٠)؛ ٣) دانشي: الف - امکان بازخواني سريع تر ذهني دانش کسب شده از طريق تلفيق ، ب - درک رابطه بين موضوعات مختلف درسي (امين زاده و حسن آبادي، ١٣٩١)، است .
عاليزاده و همکاران (١٣٩٢) در پژوهش خود نشان دادند ترکيب بدني مطلوب و فعاليت هاي جسماني باعث افزايش مهارت هاي بنيادي در دانش آموزان ميشود و دانش آموزاني که فعاليت جسمي زيادي دارند مهارت هاي کنترل شيء بيشتري نسبت به همسالان خود دارند؛ بنابراين لزوم توجه خاص به اين مقطع احساس ميشود تا بدين وسيله ميزان تأثيرگذاري روش تلفيق تربيت بدني بر ميزان يادگيري مهارت هاي بنيادي در پايه دوم مقطع ابتدايي، موردبررسي قرار بگيرد تا در صورت تأييد اثربخشي روش تلفيقي در امر آموزش ، تحولي در روش تدريس مدارس به وجود آيد و هم چنين تأثير روش هاي تلفيقي، روي مؤلفه هاي آمادگي جسماني، ارزيابي شود تا تفاوت روش هاي تدريس در ميزان فعاليت کودکان در ساعات مدرسه و اثرگذاري آن بر تندرستي و ميزان آمادگي جسماني دانش آموزان مشخص گردد (استيون و رابرتسون ، ٢٠١٥).