خلاصة:
جرم توهین به مقدســات یکی از مسائل بسیار مهم در فقه و جوامع اسلامی است که در قوانین موضوعه ما سابقه طولانی ندارد. بنابراین اهانت به مقدسات اسلامی و ساب النبی از جرایم پیش بینی شــده در قانون مطبوعات بود که در ماده ٢٦ این قانون برای اولین بار به آن اشــاره شد و در قانون مجازات اسلامی در مواد ٥١٣ قانون تعزیرات و ٢٦٢ و ٢٦٣ قانون مجازات اســلامی به آن پرداخته شده است این جرم اگر چه در بسیاری از احکام و مقررات تابع اهانت ساده می باشد اما قواعد خاصی نیز بر آن حکم فرماست که این قواعد را باید از منابع شــرعی جست وجو کرد. در این پژوهش ما ضمن تحلیل جرم مزبور در مواد مربوطه در قانون مجازات اســلامی به بررســی فقهی و حقوقی آن از منظر آیات و روایات اسلامی و در کلام فقها و حقوق دانان می پردازیم
ملخص الجهاز:
٥ ج ) مقدسات در آراء فقهاي اسلامي : در ديدگاه برخي از فقهاي شيعه مي توان به قاعدهي فقهي "حرمــت اهانت حرمات الله و الإسـ ت افخف باه "و يا حرمــت اهانت المحترمات في الدين " اشــاره کرد که مفاد آن اين است که هر چيزي و هر امري که در شرع مقدس اسلام محترم شمرده مي شود و در دين داراي ارزش و مرتبه است ، هتک و بي حرمتي به آن جايز نيست و حرام مي باشد بنابراين تعظيم شعائر اسلامي از وجاهت شرعي و قانوني برخوردار است و ملاک در تعيين مقدسات در اين خصوص خود شارع است که از طريق ١- مهدوي ، مجيد؛ نژادي ، پريسا؛ مقاله توهين به مقدسات اسلامي در آينه قانون مجازات ايران ، تحقيقات جديد در علوم انساني ، (سال دوم ، شماره سوم پياپي ، بهار١٣٩٥)،ص ١٦١ ٢ - دهخدا، علياکبر؛ لغتنامه ،جلد پنجم ،( چاپ اول ، ، تهران ١٣٧٣ )،ص ١١٤٨.